-
Dit is zo 2024.
januari
Water stroomt ver weg, er zou hier ergens een wandelpad moeten liggen maar die is niet meer zichtbaar. De schattige Beerze is een delta geworden en heeft weilanden laten overlopen. Met mijn fiets en laarzen baad ik mij door de berm die net iets hoger ligt, mijn voeten blijven net droog, voor de rest is het nat!Februari
Het groen is terug aanwezig in de kas, vanuit de gele bakken nu in de donkere aarde, sla, spinazie, paksoi en vele andere planten zijn weer in de grond gegaan. Beregenen hoeft niet want zelfs in de kas is de grond vanuit t grondwater verzadigd, de palen van de kapucijners maken sop-geluiden als in ze erin zet. De raapstelen zijn al lekker gegroeid al wordt het toch ook minder groen, de slakken hebben de weg naar dit lekkere voorjaarsgroen ook gevonden. -
De tijd vliegt.
Net als bij vele andere dingen is ‘the big break’ langs verschillende invalshoeken te benaderen, één invalshoek zou kunnen zijn dat de leegte, de ruimte voor het “niksen” heel fijn kan zijn maar tegelijkertijd super spannend is. Neem nu deze week: relatief weinig op de planning, wat ga ik doen. Echt in de leegte duiken doe ik weinig, want wat is daar echt… afleiding ligt continu op de loer, en hoe makkelijk ik daar ook induik, de veroordeling daarover blijft hard. Die vele Instagram-scroll uurtjes, wat voor nuttigs had ik anders met die tijd kunnen doen. Wetende dat ik niet altijd nuttig hoef te zijn, dat het niksen juist ook waardevol en goed kan zijn en tegelijkertijd zou ik “het resultaat” ook wel willen zien. En bij een maaltijd koken is dat resultaat een stuk tastbaarder dan bij een dagje niksen.
Een 2e invalshoek zou de vrijheid kunnen zijn, daar geniet ik van. Geen verplichtingen hebben en in het moment kunnen kijken waar ik zin in heb. De ruimte hebben om naar de zomerse festiviteiten te gaan, het bos in te duiken, een fietsrit te maken of toch nog even niks te doen.
-
🚲 Maastricht – Playvakantie – Oisterwijk 🚲
Nog vier kilometer te gaan, mijn zadel voelt als een blok schurend beton en mijn bovenbenen voelen steeds zwaarder. Ik ga staan op de pedalen om de zadelpijn even te vermijden en duik een bekend bos in, de gedachte dat de rit er bijna opzit, dat de honderden kilometers op de fiets, het avontuur door drie landen er op zit raakt me: wauw ik heb het gedaan, ik ben blij dat ik nu Oisterwijk in rijd, maar had deze reis absoluut niet willen missen….
-
Spinazie
Daar staat de spinazie midden tussen al die andere groenten in de tuin, wat is het fijn om samen met zoveel verschillende groenten te zijn. Er is zoveel diversiteit zichtbaar, iedere groente weer uniek. Samen het leven vieren, genieten van de zon en de regen.
Sommige groente kent de spinazie al, de andijvie bijvoorbeeld, daarmee had hij al samen in de opkweekruimte gestaan waar ze samen mantra’s zongen. En de boerenkool, de grote knuffelbeer onder de groenten. Wat is het fijn om steeds daar weer mee contact te maken. Het is ook altijd een feest om naar de knolvenkel te kijken, het lijkt wel of die altijd aan het dansen is, dan weer verstild en dan weer extatisch. En wat is het lachen met de rode biet, die grappen en moppen zijn geweldig. Oh wat een mooie groenten, wat een feest om hier samen te zijn…
-
2022: Van Eunice Tot De Val
Jaaroverzicht
Ik kan bijna elk jaar mijn jaaroverzicht wel beginnen met de volgende zin: wat is het toch weer voorbij gevlogen dit jaar. Ik heb wel eens gelezen dat het sneller gaan van de tijd ook echt iets is wat gebeurt, dat tegenwoordig de tijd, of in ieder geval het tijdsbesef sneller gaat dan vroeger. Maar hoe dat zit weet ik niet precies.
2022 begon voor mij op 1 januari, voor jou waarschijnlijk ook. Staand in een cirkel met fijne mensen van Play klonk de ‘gelukkig nieuwjaar’ in de omgetoverde balzaal/gebedsruimte. Het ware mooie prachtige dagen vol gezelligheid. Ik zou het nu alweer bijna vergeten, maar dat samen zijn was in die tijd nog een zeldzaam gebeuren. Het waren de tijden van lockdowns, discriminerende toegangsbewijzen en dictatoriale maatregelen. Niet dat ik me daardoor liet belemmeren, maar het was idioot, dat we dat niet vergeten…….
-
Tijden veranderen
De tijd verandert 2 keer per jaar, maar voor hoelang nog? Elk jaar is er wel weer discussie en hebben mensen slapeloze nachten door het ingaan van de zomer of wintertijd. En nu deze zomer is zelfs de Europese unie overstag en zijn er al berichten dat dit najaar de klok voor het laatst wordt verzet, en anders volgend voorjaar. Nu heb ik zoiets van ‘eerst zien dan geloven’, maar het is hot. Ikzelf ben voorstander van zomertijd en wintertijd. Het afschaffen gaat interessante effecten hebben: Stel we houden altijd wintertijd aan (de officiële tijd) dan is het in de zomer dus een uur eerder donker. En in de ochtend een uur eerder licht, handig voor het tropenrooster. Vanaf 4 uur in de ochtend in de hoogzomer zou ik dan al een krop sla kunnen oogsten. Kan, ik zeg niet dat ik het doe. #ikbengeenochtendmens
Maar stel we houden de zomertijd aan, dan wordt het in de winter interessant: dan is het namelijk rond de kortste dag pas licht rond 10 uur! Oftewel lang uitslapen, want om 9 uur heb je nog een zaklamp nodig om veldsla te oogsten, maar man 10 uur pas licht, arme schoolkinderen en ouders.. Daaag-ritme!Tijden veranderen, en dan heb ik het niet alleen over bovenstaande kwestie. Al ken ik zeker mijn eigen wintertijd, maar dat is meer seizoen gerelateerd. In mijn werk als biologische groenteteler beweeg ik enorm met de seizoenen mee, nu in de herfst is het vooral oogsten en de laatste winterteelten planten en zaaien. Echt rustiger is het nu nog niet, maar dat komt wel. Straks als de blaadjes gaan vallen en de eerste nachtvorst zijn intrede doet stopt het onkruid met groeien (vergeet vogelmuur), zijn de meeste gewassen van het land verdwenen en wordt de klussenlijst korter. De zon laat zich minder vaak zien en ik trek me iets meer terug van de werkvloer. Ik kijk er stiekem al naar uit.
‘aan het eind van elk seizoen, kijk ik uit naar de volgende’ dat zei ik laatst tegen iemand, en dat is helemaal waar. Grappig is dan ook toen ik van de week een gespreksverslag las van eind maart dit jaar: ‘de winter had weer lang genoeg geduurd en ik had zin om weer los te gaan, het land op’ . Helemaal waar op dat moment. Nu na een voorjaar en een zomer hard werken, is het vooruitzicht dat het allemaal wat rustiger gaat worden prettig, meer tijd voor andere dingen. En volgend jaar eind maart, als ik weer helemaal ben “opgeladen” heb ik vast weer zin om los te gaan.
In het zelfde verslag stond trouwens nog iets grappigs: het verzoek of ‘t wat minder kon gaan regenen, toen was het land nog te nat, en wist ik nog niet dat het een hele droge zomer ging worden, vanaf half mei ben ik heel veel aan het beregenen geweest, en daar ben ik nu nog steeds mee bezig. Soms moet je uitkijken wat je wenst….Tijden veranderen, 10 jaar geleden had ik nog geen smartphone en het enige digitale wat ik verstuurde waren e-mails. Een paar jaar later zat ik ineens op Twitter, waar ik elke beweging die ik deed in 140 tekens vast legde, ik opende een blog en plaatste daar één jaar lang elke dag een foto, op die dag gemaakt. Af en toe schreef ik ook een blog. Nu weer heel wat jaren later is het vrij rustig betreft mijn web 2.0 activiteiten, op twitter volg ik eigenlijk alleen maar. Ik heb mijn fotocamera niet aangeraakt deze zomer en mijn laatste blog is ook alweer van mei. Het enige wat de laatste jaren is toegenomen is mijn facebook activiteit, waar ik vooral veel doorheen scrol zonder heel veel zelf te typen. Dat ik ineens meer op FB ben te vinden komt vooral doordat ik afgelopen 1,5 jaar zoveel nieuwe mensen heb leren kennen en daarmee ook heel veel leuke activiteiten heb ontdekt (“op “gaan” heb gezet”). Maar hoe inspirerend en mooi die berichten (jullie mooie delen) ook zijn, ik vind vaak dat ik te lang op FB zit. En dat kan ik misschien wel iets breder trekken naar het gehele internet/beeldscherm toestanden. De intentie om te minderen is er, maar het alternatief is nog een beetje zoek.
Als ik op een Play-festival, retraite en zelfs op mijn werk tijdens de pauze. Kan ik heel goed even niksen. Thuis ben ik daar veel minder goed in. Dan zijn mijn smartphone en laptop soms een magneet om de tijd te doden. Nu ben ik thuis alleen dus dat ik wel een groot verschil met de eerder genoemde locaties maar toch. Ik wil meer doelbewust er mee omgaan, zodat ik niet achteraf weer mezelf op de donder geef dat ik weer een uur mijn tijd “nutteloos” heb besteed.
Ik merk dat mijn concentratie nu iets wegzakt om er nog dieper in te duiken. Dieper duiken, ja dieper duiken, want de twitterende @ricksloot zou elke regenbui doorgeven, maar de donkere wolken in zichzelf niet. In de huidige tijd ga ik meer de diepte in dankzij de weg die ik ben ingeslagen met Play, EJ en consorten. Want er zijn nog veel meer thema’s die om aandacht vragen, thema’s onder het kopje persoonlijke ontwikkeling. Eerlijkheid is goud waard, maar hoe persoonlijk moet ik hier op mijn blog worden. Of ga ik het vervolg toch in een veilige FB of app groep delen?
Het is fijn dat ik hier wat van me heb laten horen, ik vind schrijven ook gewoon leuk om te doen. ik kom snel weer terug, en dan heb ik jullie hulp nodig….
Voor nu:
Tijden veranderen,
De wijzers tikken door,
Ik in een poëtische bui,
Zet jullie allen op een vreemd spoor. -
Stilte, wat ben je mooi
Ik ben nu net een dag terug uit de Play Stilte week, een week lang was ik in stilte in de Belgische Ardennen. Samen met 30 mensen in een “cool” huis langs een wild stromend beekje. De dag begon altijd met yoga, en voor de rest was het veel mediteren en waren er inspirerende woorden van het begeleidende team. Er was heerlijk eten (dank kookteam) en daarnaast veel ruimte. Ruimte voor jezelf. Bij deze mijn ervaringen, geschreven in het moment, met pen en papier.
-
2017 een terugblik
De tijd vliegt voorbij en zo is ook 2017 weer bijna ten einde. Voor mij was het een bijzonder jaar waarin ik veel nieuwe dingen heb gedaan. Het begon allemaal in de kerstvakantie 2016/2017 in één van die nachten, ja nachten mijn dag en nacht ritme was toen ernstig verstoord, melde ik mij aan voor ‘het leukste Play! festival’. Een festival voor ”openminded en open harted jonge bewuste mensen”. Ik had er via-via weleens van gehoord en na het kijken van de video van de voorgaande editie heb ik mij meteen ingeschreven.
Verder in 2017: – Ik kocht een nieuwe fiets. Een hybride fiets met 30 versnellingen, waarmee ik al wat mooie ritjes heb gemaakt. De langste rit van dit jaar was 133 km, en maakte dit jaar 9.744 hoogtemeters. Onder andere door het prachtige Montferland, waar het Nk wielrennen dit jaar ook werd gehouden, Limburg en België.
– Mijn zus trouwde en dat was een heel mooi feest. In de avond non-stop op de dansvloer gestaan.
Begin Mei was het zover en kwam ik zonder dat ik iemand kende op dit mooie kleinschalige co-creative festival terecht midden in de bossen van Hierden. Het waren prachtige dagen waarin ik me onderdompelde in de geweldige sfeer die daar heerste. Een sfeer die ik op geen enkele plek tot dan toe had ervaren, mensen die zichzelf waren, spiritueel, speels, verdrietig (want dat mag er ook zijn) en blij. Die dagen leerde ik, een beetje “kat uit de boom kijkend”, vele nieuwe dingen: Mantra’s zingen, sharing cirkels, Tantra, knuffelhopen en vast nog wel meer. Vele nieuwe indrukken dus en ik had ook zeker de tijd nodig om in het festival “te groeien”, toen het na 4 dagen was afgelopen wou ik eigenlijk niet naar huis… Ik wou meer.
Dat meer kwam er vervolgens na een korte pauze. In Augustus ging ik naar de Play! Vakantie, 1 week lang op pad met 30 jongeren kamperend in een dal in de Vogezen, Frankrijk. De sfeer was relaxed en het programma lang niet zo vol als op het festival. Er ontstond een mooie hechte groep waarin zich van alles afspeelde, oh wat was dat een fijne week. Die week zie ik pas echt als het begin van het avontuur waar ik ben ingestapt.
-Op Tuin de Es hadden we een erg droge juni maand, soms zelfs in de nacht door beregend om de grond voldoende water te geven. Uiteindelijk kwam begin juli de eerste regen, maar echt nat is het nooit echt geweest. Het was al met al een goed seizoen, zo leverde bijvoorbeeld de pompoenen dit jaar een dubbele productie in vergelijking met vorig jaar.
-Sportief gezien was het een prachtig jaar, Tom Dumoulin won de Giro en de voetbalvrouwen werden Europees kampioen. Bij die 2 evenementen heb ik echt met spanning tv gekeken. Meestal echter met het commentaar via NPO radio 1, want dat is toch de mooiste manier van verslaggeving.
– 10 jaar na het begin van mijn studie op de Warmonderhof was het dit jaar weer tijd voor een groot feest op het erf aan de Wisentweg. Een prachtige dag was dat
Sinds de Play-vakantie bezoek ik met enige regelmaat fijne workshops, feesten, festivals. En dat is niet alleen maar genieten, nee dat is ook werken aan jezelf, je eigen grenzen bewaken en soms een moeilijk moment hebben. Want ook in een groep kun je eenzaam zijn en je verdrietig voelen. En juist ook op die Play Vakantie deden we dat allemaal samen, iedereen zijn eigen processen en samen een krachtig mooie fijne groep.
Op mijn 2e Play Festival zei iemand tegen mij dat er een verschil was van de Rick in April (het eerste festival) en de Rick die nu op het terrein rondliep. En zo is het ook, ik voel mij op mijn gemak in deze sferen. Eind april staat voor mij al weer het 3e Play festival geplant, maar ook voor die tijd genoeg mooie dingen op het programma.
Tot zover dit natuurlijk lang niet complete jaaroverzicht. Ik dank alle mensen die ik dit jaar heb leren kennen, zie jullie graag in 2018 weer.
Natuurlijk ben ik ook dankbaar voor de mensen die ik al wel kende en met wie ik ook mooie dingen heb beleefd dit jaar.
Ik wens iedereen fijne feestdagen en een gezond, gelukkig, liefdevol 2018.
