28-01-2020 Daar zit ik dan dwars op de bank naast één van de vele grote ramen in deze kleine Slow Cabin, ergens aan de rand van bomen,water en een weiland in België. De ramen fungeren omdat het buiten al donker is nu vooral als spiegel. Ik kan mijzelf van verschillende kanten bekijken, iets wat ik in deze blog ook zou doen.

Het is warm binnen de houtkachel achter bij krijgt vandaag geen nieuw hout meer. Het aansteken duurde wel even, 3 maal is scheepsrecht zeg maar. Voor het 2e keer op rij sluit ik mijn winterslaap af alleen in een huisje. Dit keer midden in een weiland in een soort van tiny house. Het is geheel off-grid, uit de kraan komt regenwater, elektriciteit komt van de zonnepanelen op het dak en de enigste verwarmingsbron is een houtkachel, en die geeft voldoende warmte weet ik nu al. Even lekker back to basics zeg maar. Al lekker, ik stond net wel met een zaklamp in een pan te schijnen, de enigste lamp die hier in de keuken/woon en tevens slaapkamer hangt geeft net niet genoeg ligt om te zien of de uien al mooi gefruit zijn. Ik droom weleens van om zo klein te wonen. Dit is dus een prima testcase.

I take it slow. Mijn mobiel staat uit en heb ook geen enkel gevoel van tijd meer. Het is ergens in de avond, ik heb net gegeten en afgewassen. Ik schat het zo tussen 6 uur en half 9 in de avond. Ik deed net even het licht uit en echt donker is het buiten niet, de licht vervuiling is best groot hier. De wolken geven een beetje licht en schuiven op naar het oosten. Daartussenin openingen donkere lucht met hier en daar een ster.

31-01-2020, Een eekhoorn loopt over een boomstam, springt naar een andere tak en verdwijnt uit het zicht. Ik ben net wakker en staar naar buiten, de wolken zijn verdwenen en de zon schijnt in mijn gezicht. In mij heerst een warm en tevreden gevoel. Ik hoef niks, al zijn er wel wat subtiele hints. Want als je op ‘vakantie’ bent moet je wel de omgeving verkennen en ja ik ga straks naar buiten, maar nu even niet. In de Slow Cabin lag ook het boek: “opgeruimd!”, over opruimen dus, moraal van het verhaal, van wat ik tot nu toe las, in één keer alles weggooien of een vaste plaats geven (ontspullen dus). Ik maak meteen even een bruggetje naar mijn hoofd, want die kan soms ook wel een opruimbeurt gebruiken. En daarom nu ook tijd voor ontspanning en reflectie. Heel streng ben ik ook weer niet, dus ik lees en schrijf wel.

Vanmiddag heb ik even een rondje gelopen door de omgeving, daarna veel gelezen en aantekeningen gemaakt uit het boek ‘opgeruimd’. Als ik thuis ben heb ik weer een nieuw project, veel weg gooien en ordenen. Het is heerlijk om zo offline te zijn, ik roep het vaker, maar ook thuis zou ik dit vaker kunnen doen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn lichaam had overigens niet heel veel energie vandaag, en daarnaast kwam er ook nog eens een hoofdpijn opsteken en t eczeem (waar ik al wat langer last van heb) jeukte ook weer lekker.

Ja mijn lichaam is ook maar een lichaam, ik had de afgelopen weken wel vaker wat mindere momenten. Zo was ik vorige week vrijdag ziek, precies op het moment dat het Nibana festival op het programma stond. Op t (meerdaagse) festival heb ik dus ook wat extra rust genomen, waardoor ik niet 100% heb kunnen genieten van het festival. Al was mijn ziek zijn niet het enigste, ik kwam thema’s tegen die ik lastig vind en wel vaker tegenkom op festivals. Thema’s die hoofdzakelijk rond het verbinding maken liggen. Zonder structuur vind ik t lastig om uit te reiken, terwijl ik daar wel behoefte aan heb. Bij anderen mensen zie ik dat t wel lukt, mensen in knuffels, in gesprek, samen dansend of wat dan ook.. Het is niet altijd even makkelijk. Ik zeg niet dat ik dat nooit heb maar ik zou t wel vaker willen.

Soms is het ook heerlijk om alleen te zijn en dat is iets wat ik ook altijd wel nodig heb. Ik merk t met dansen weleens, als ik dans met een ander kan dat heel fijn zijn (!!!), maar ook verwachtingen, belemmeringen of “wat nu te doen – gedachten” kunnen op de loer liggen. Natuurlijk wisselt het in het moment en per persoon, maar ik vind het vervolgens heerlijk om weer op mijzelf te dansen.

30-01-2020 – Ochtend, Vanuit bed zag ik de prachtige ochtendlucht, zoveel ramen hebben is heel erg fijn in zo’n omgeving. De natuur komt heel dichtbij. Ondertussen brand de kachel alweer alweer, het is wel een kunst om de temperatuur te sturen, gister heb ik hem meerdere keren uit laten gaan, het werd gewoon te warm. Gisteravond zette ik zelfs meerdere keren de deur even wagenwijd open voor wat frisse lucht. En in Bed was het vervolgens nog te warm, want woonkamer temperatuur, en ik hou juist van een frisse slaapkamer, Hashtag tiny Hous live. Nog een dingetje: In de keuken heb ik als grote eter wel behoefte aan grotere pannen (en fornuis). Gisteravond heb ik de pastasaus in 2 verschillende pannetjes bereid en vervolgens in de pan met pasta weer bij elkaar gevoegd. Voor de rest blijft het Tiny House principe me wel aanspreken.

Gisteravond heb ik een tijdje gemediteerd (heel kort), ademwerk (kort) en zelfmassage (best lang, incl. niks doen) gedaan. Heel chill en slow allemaal, voor de diehard workout/recht op zittende meditatie had ik geen motivatie om t lang vol te houden. Zeker mediteren blijf ik lastig vinden.

Vervolgens ging ik even checken op mijn mobiel hoe laat ik vandaag de terugreis ging beginnen, daarna kon ik de verleiding niet weerstaan om de socials te checken, niet echt het plan, maar toch fijn om te lezen wat er voor opmerkingen op mijn post (die ik voor de “stilte” online zette) waren binnengekomen. Vervolgens kwam er meer afleiding dmv wat filmpjes, het mocht wel even (toch wel een uur gekeken denk ik ?). Voldaan zonder enige schaamte dook ik het bed in.

Nu de volgende dag ben ik weer geheel offline, de mobiel gaat pas weer aan in de trein. De zon stijgt aan de hemel, ik voel me tevreden. Het was kort en krachtig maar precies goed. Misschien niet zo stil (in al haar facetten) als ik vooraf had verwacht, maar t is goed zo. Nu naar huis, daar nog wat rustig aan doen (en beginnen met opruimen??) Zaterdag Play-Feest! en volgende week weer aan het werk (3 dagen). De lente komt dichterbij, maar ik doe t voorlopig nog rustig aan.