-
Kiemkracht
Het leven van een tuinder gaat niet altijd over rozen, dit jaar was sowieso niet per se een makkelijk seizoen: Het begon met een heel nat voorjaar waar het klaarleggen van het land, en dus ook het zaaien en planten flinke vertraging opliep. In mei werd het uiteindelijk droog en warmer, tegen de hittegolf konden we ons goed wapenen door te beregenen, maar eind juli en augustus werd het weer nat en koud en stortte de groei weer in. Nu is september weer een prachtige maand en dat maakt veel goed.
Niet alle tegenslagen hebben met het weer te maken. Zo zaaide ik met een stagiaire een paar bakken veldsla voor in de kas. Na een week kwamen de eerste planten boven maar niet alles. Een klein deel van de bakken staat inmiddels mooi boven, een ander deel nauwelijks. De oorzaak lijkt te liggen in het zaad wat we gebruikten, 1 potje bevatte voldoende kiemkracht, de andere lichting zaad die we gebruikten niet: Te oud zaad. -
Als er even niks uitkomt (deel 1)
Ik hoor de vogels fluiten, de zon schijnt en het groen knalt mijn netvlies binnen. Een vogel vliegt af en aan met voor voor de jongen in het nestkastje. Het is iets wat ik nu pas echt opmerk omdat ik mij mijn aandacht nu op vestig. De rest van de dag, en dat deel is groter dan dat ik zou willen, ging mijn aandacht vooral naar het mwa / pffff gevoel. Ik heb vandaag niet de energie die ik zou willen.
-
Niks is niet perse makkelijk
Op de bank aan t rusten, mobiel bewust naast me neer gelegd. Even geen scherm-tijd, nu even niks. En hoewel dat lekker kan klinken, vind ik t vandaag eigenlijk gewoon moeilijk.
-
Wat als ik “de afwas” net zo zou verzorgen als een bedje Mesclun
Commitment: de bereidheid om iets te doen ergens voor te gaan, je in te zetten
Ik wil vooruit, mezelf ontwikkelen en ja die stappen zet ik ook. Ik werk aan mezelf, maar er is misschien wel 1 plek waar ik harder werk….
-
Het is nat!
Waar moet ik beginnen? of eigenlijk is de vraag: wanneer kan ik beginnen?
De eerste week van april zit erop, maar als ik naar mijn planning, werkzaamheden op het land en gemoedstoestand kijk had het ook begin maart kunnen zijn. Het is ook vaak in maart dat ik berichten als deze schrijf. Als ik met mn laarzen over het natte land loop, of in de kou de vuilnis naar buiten breng “vergeet” ik met enige regelmaat dat het lente is. Toen ik vorige weekend het bos in liep was ik verbaast over de hoeveelheid uitlopende takken, het frisse lente groen. Het was prachtig, de lente is in volle gang maar zit nog niet in mijn systeem.
Heel soms op een zonnige dag als de jas en even later de trui uit kunnen (die ik aan het eind van de werkdag weer moet zien te vinden, waar had ik die ook alweer uitgetrokken), dan zijn daar de voorjaarskriebels. Dan ben ik lekker bezig, geniet ik van de lente zon. Ik schoffel, hark, maai gras, zaai en plant. Ik heb ineens heel veel te doen, maar als de zon schijnt gaat het allemaal makkelijker. Tot dat ik mezelf met de trekker vast rijd, het is nog steeds nat.
-
2022: Van Eunice Tot De Val
Jaaroverzicht
Ik kan bijna elk jaar mijn jaaroverzicht wel beginnen met de volgende zin: wat is het toch weer voorbij gevlogen dit jaar. Ik heb wel eens gelezen dat het sneller gaan van de tijd ook echt iets is wat gebeurt, dat tegenwoordig de tijd, of in ieder geval het tijdsbesef sneller gaat dan vroeger. Maar hoe dat zit weet ik niet precies.
2022 begon voor mij op 1 januari, voor jou waarschijnlijk ook. Staand in een cirkel met fijne mensen van Play klonk de ‘gelukkig nieuwjaar’ in de omgetoverde balzaal/gebedsruimte. Het ware mooie prachtige dagen vol gezelligheid. Ik zou het nu alweer bijna vergeten, maar dat samen zijn was in die tijd nog een zeldzaam gebeuren. Het waren de tijden van lockdowns, discriminerende toegangsbewijzen en dictatoriale maatregelen. Niet dat ik me daardoor liet belemmeren, maar het was idioot, dat we dat niet vergeten…….
-
Nog 1 bocht naar Rechts
De duistere krachten weten dat ze uiteindelijk zullen verliezen, als noodkreet voeren ze de frequentie van nutteloze aanslagen op, om de veranderingen te vertragen
De Gans
Daar vliegen ze dan samen richting het zuiden. Gik gak en gei voorop, de rest volgt moeiteloos in formatie. Ik voel mijn vleugels die me dragen, met elke slag voel ik me sterk en gefocust. Ik ben een Gans op reis….
-
Zomerdrukte.. En de rest dan
Juli, het is zomer en het hoogseizoen is in volle gang, lange dagen op het land. Het is altijd mooi om te zien dat rond deze tijd de werkzaamheden een beetje verschuiven, waar onkruidbestrijding in mei en juni nog het meeste werk vragen kantelt dat nu naar meer en diverse oogst werkzaamheden. De pompoenen staan dicht en daar heb ik tot september geen werk meer aan, maar de komkommers worden dagelijks geplukt en ook voor het dieven en indraaien worden er wekelijks enkele uren doorgebracht in de kas. In de fijne tuinbouw met een continue afzet door het jaar heen ben je echter nog steeds ook aan het planten, schoffelen en aan het zaaien. Maar er is meer, veel meer dan dat…
-
Wat te doen?
“De keuze is reuze”, een slogan die in vele supermarkten van toepassing is. Een enorm aanbod ligt tentoongespreid in elle lange schappen; aanbiedingen, bonussen, blijvend in prijs verlaagd, bewuste keuze, best getest en weet ik wat voor labels je er nog meer op kunt plakken. Elk label heeft weer zijn eigen doelgroep, “de klant is koning” om nog maar eens een slogan eruit te gooien. En nee je bent nu niet begonnen aan een artikel uit het vakblad detailhandel, dit is een inleiding over een verhaal over keuzes. Want niet kunnen kiezen uit een 6 soorten pindakaas is peanuts in vergelijking met alle andere keuzes in het leven, alhoewel die keuze voor jou totaal weer anders kan zijn.
Het is januari en ik word heel langzaam wakker uit mijn winterslaap, volgende week ga ik weer aan het werk op het land. De afgelopen weken volgde ik mijn flow en zag ik wel waar ik zin in had. En dat klinkt makkelijker dan t is, soms weet je niet welke flow je wilt volgen en slaat de lamlendigheid toe. Letterlijk niks doen kan dan een gevolg zijn van het niet weten, in potentie een heel gezond tafereel, eigenlijk zouden wij mensen veel vaker moeten niksen. Het zakken in het hier en nu, het landen in het lichaam, gewoon op de bank naar buiten kijken naar een boom die er ook maar gewoon blijft staan en soms een beetje wiegt in de wind. Voelen wat er op dat moment leeft in jou. Mijzelf overgeven aan het niksen is best lastig, ik heb afgelopen maanden momenten gehad dat het lukte en dat ik mezelf kon overgeven aan de rust van het niks hoeven doen. Het is een heerlijk gevoel dat ik eigenlijk best vaker zou willen bereiken, maar oh wat kan dat lastig zijn.
-
2021
Het jaar is alweer bijna om, het is toch weer erg snel gegaan. De sneeuw van Februari zie ik nog zo voor me, de zomerzon voel ik zo weer op mijn huid. En al waren er momenten dat de tijd kroop, zo alles bij elkaar is 2021 voorbij gevlogen. De tijd staat nooit stil, al kent elke dag evenveel minuten, leven we allemaal onder de zelfde zon, voor niemand is een jaar hetzelfde. Mijn jaar is anders dan die van jou als lezer van deze blog. Al is het decor voor veel mensen het zelfde, het verhaal is voor iedereen anders. Dit is mijn verhaal over 2021, althans een deel daarvan: