-
Slapende Knoppen
Er zijn soms van die dingen die je altijd vrolijk maken, in het oog strelende beelden. Zo wordt ik altijd vrolijk van roodborstjes, als ze dicht bij een wormpje komen meepikken, nieuwsgierig een kijkje komen nemen of zittend op een hekwerk. Ik noem elk roodborstje dat ik in de ogen kijk dan ook liefkozend Robbin. Andere beesten die mij blij maken met een ontmoeting in hun habitat zijn onder andere de Eekhoorn, Reeën en roofvogels. Ieder imposant op zijn manier. Kijk je in deze tijd naar de planten dan zijn het de bloesems en de open schuivende knoppen die mij blij maken, de lente komt eraan. Ja de natuur is mooi, fijn om daar van te genieten en ermee te mogen werken. Want na een winter waarin alles stil staat is het nu weer de tijd dat ik me weer kan verbazen hoe hard het weer kan gaan groeien. Voordat je het weet ligt de eerste spinazie uit de kas alweer op t bord. Ook de mens geniet duidelijk weer meer van het leven als de zon schijnt, als vanzelf worden we er vrolijker van.
-
Eigenlijk is het al Voorjaar..
Oké, dit was dan nog wel een winters weekje, de temperaturen bleven onder het vriespunt en de zon scheen zo nu en dan over een prachtig besneeuwd landschap maar er is iets anders aan de hand:
Normaal gesproken wordt 21 maart als begin van de lente gezien(astrologisch), het moment dat de zon boven de Evenaar staat. De metrologen houden 1 maart aan als begin van de lente, want dat rekent wat makkelijker. En nu heb ik nog een nieuw startpunt van de lente geleerd: 4 februari……
-
Ongekend!
Februari is ten einde en maart staat voor de deur. In verschillende jaren schreef ik rond deze periode over lentekriebels. De winter had lang genoeg geduurd en ik had weer zin om het land op te gaan. Meestal was er nog wat geduld vereist, want t land was te nat en de temperatuur te laag.
Dit jaar had ik tot nu toe helemaal geen tijd voor lentekriebels, want zowaar was het de afgelopen weken al prachtig lenteweer. Afgelopen dinsdag en woensdag was het genieten met korte broek op t land.
Ik heb al heel wat werkzaamheden kunnen verrichten. Compost rijden, groenbemester verkleinen en de kas volplanten. Met de trekker ging ik al het land op, zonder enige moeite trok de cultivator door de droge grond, het stoof zelfs af en toe. Ik bleef maar denken, en dat in februari. Ongekend.
Ik maakte me zelfs al beetje zorgen na de droogte van vorig jaar, en de geringe neerslag afgelopen winter is meer water nodig. Als t zo door zou gaan dan zou ik eind maart alweer aan t beregenen zijn.
Afgelopen dagen werkte ik alsof t seizoen al in volle gang was, ik moest even schakelen, dit in februari.. ongekend.
Nu terwijl ik dit schrijf regent het weer en wordt er nog heel wat voorspeld. Ik ben er blij mee. Weer even wat gas terug nemen, beentjes omhoog en rustig voorbereiden op het seizoen.
En over een paar weken komen ze vanzelf, de voorjaarskriebels. En dan mag het echte voorjaar los barsten. Zoals het hoort in midden/eind maart.
-
Lente #zinin
Je kon er op wachten, zo ergens in Februari komen ze de kop opzetten, en het lijkt wel of ze ook steeds eerder komen. Oké, het jeukt nog niet heel erg maar toch durf ik hier te zeggen: Ik heb zin in de Lente.
-
Een verdwaalde herfst: Het medicijn voor lentekriebels
De zomertijd is afgelopen weekend in gegaan.
Maar het lijkt wel of het ineens herfst is geworden.
Het leek wel oktober met 2 dagen volop herfststorm.
Maar nee het is lente,Meer dan 25 mm viel er al op de akker.
Het was weer greppels graven.
Laarzen aan en oh wat was het fris in de wind.
Al krijg je het wel warm als je achter een wegwaaiend net aanrent.
Maar er bloeien toch echt narcissen daar in de berm.
Oh ja, het is lenteEigenlijk heb ik al vrij lang lentekriebels,
Bijna werd de grond klaargelegd.
Maar daar waaide zo de herfstdepressie binnen
of zat ik met een herfstdepressie binnen?
Nee nog net niet,
Want kijk daar hangen de eerste bloesems in de pruimenboom.
Lente!Vandaag een dag na de storm,
….
oké nog best wel veel wind eigenlijk, maar ja Zeeland..
Maar in plaats dat de bladeren van de bomen waaien,
schuiven de knoppen langzaam open.
De zon heeft al een zekere kracht en het land grijst “weer” op.LENTE!!! hoppa het land op!!
Maar nee daar steekt de verdwaalde herfst weer een stokje voor:opnieuw Regen..
Ik zou willen dat het een 1 aprilgrap was. -
Ze zijn er weer, maar nog wel ff wachten.
In het verleden heb ik wel vaker geschreven over het verlangen naar het voorjaar. Dit jaar beginnen de kriebels wel (weer) vroeg: t zal de klimaatverandering wel zijn.
Ik heb het gehad met de winter, in hoeverre er nog sprake is van een winter. Al was deze winter al meer winter dan de vorige winter – hoeveel winters passen er in één zin -, en dat is mooi. Het is wel lekker hoor, rustig op het land, korte werkdagen en tijd voor andere dingen. Maar op een gegeven moment is dat ook weer genoeg, dan verlang je naar het voorjaar. Als je weer mag gaan planten en na het eten nog even terug keert naar de akker om toch nog even een klus af te maken.
De voorjaarskriebels zijn dus weer terug in het land, het zijn net trekvogels. Maanden zie je ze niet, en ineens zijn ze er weer.Na het zien van een documentaire over groenten telen en het bekijken van mijn eigen foto archief – foto’s van schoffelen, mooie kroppen sla en met de korte broek op de trekker – is het definitief gedaan met de geestelijke winterrust. Welkom terug lentekriebels!
Of het een vroeg voorjaar wordt is nog afwachten, het is nog half februari en april is nog ver weg. Vorig jaar ging het vroeg los op de akker (half maart). Mijn voorjaarskriebels begonnen vorig jaar trouwens ook vroeg (4 februari) maar toen hadden we ook geen winter. Maar nu de temperaturen vandaag weer richting de 10 graden (boven nul) wordt de koorts hoger.
Gisteren tijdens mijn fietstocht nog zo’n fenomeen: de eerste opgedroogde grijze grond op de akkers. Het waren maar kleine plekjes, maar toch. Een groot verschil met vorig jaar is dat de vorst er over is geweest. Dus de grond viel prachtig uit elkaar – moet ik weer meteen aan de houtsnippers denken, maar ja dit is op dit moment gebruikelijk, ploegen voor de winter -, hieronder het bewijs.
Een oude boerenwijsheid is dat je kunt gaan zaaien als je met je blote kont op de akker kunt gaan zitten, dat is nog niet het geval. En daarnaast plakt de klei ook nog iets te veel, de grijze koppen – ogedroogde grond – op de akker is het begin. Maar voor nu is geduld een schone zaak. En staan er volgende weer gewoon weer “winter”klussen op het programma, te beginnen met het snoeien van de boomgaard.
In mijn eigen tuintje kon ik het gister niet laten en heb ik wat knoflooktenen in de grond gestopt. Kunnen die vast gaan groeien, is het toch al een beetje voorjaar. -
Voorjaar in Middelburg
