Een oude jingle ging als volgt:

“Het is tijd voor een dikke jas en een warme wollen sjaal,

Het is Winter in Nederland.

De dagen kort, de nachten lang, de bomen zijn weer kaal

Want het is winter in Nederland.

Je verlicht de dag met een kaarsje en het stemt je
weltevree,

Het is winter op Radio 2.”

Die jingle werd dan gevolgd door een rustig liedje uit de
jaren 70. Tegenwoordig draaien ze deze jingle niet meer, en liedjes uit de
jaren 70 ook wat minder…

Het is winter, dus handschoenen aan, dikke jas en voor de
zekerheid zak strooizout in de fietstas.

Op naar de stad om inkopen te doen, is het me toch een
potje warm!

Ik fiets altijd redelijk door, daar hou ik van, maar
halverwege was ik al helemaal nat van t zweet.

Ik dus weer helemaal naar huis fietsen….

Met t-shirt, vestje en zomerjas ging ik dus opnieuw weer
naar Middelburg. Bijna had ik t nog te warm, maar t ging net. Onderweg zag ik
al een narcis bloeien, en een mevrouw liep paastakken te verzamelen voor in de
vensterbank. Was wel apart want aan die takken zaten dus naalden, ze dacht
zeker dat t kerst was.

De natuur is van slag, afgelopen week was t 16 graden in
Limburg. Bijen zijn actiever dan normaal in deze tijd van het jaar, narcissen
bloeien, de kerstboom laat van schrik de naalden vallen en mensen werken buiten
in hun t-shirt. Nou goed niet alle mensen, maar ik dus wel. Ik ben dan ook geen
goede graadmeter, ik ben vrij warmbloedig.

Als er bezoek bij mij is dan gaat de thermostaat vaak op
verzoek wat hoger omdat de hond anders wolkjes uitademt. Als ik bij mijn Vader
ben daarentegen en de kachel staat aan, dan is het net een zweethut, dan weet
ik niet hoe snel ik mijn trui moet uittrekken.

Ik dwaal af, ik was op weg naar de stad, daar aangekomen was
t druk op t marktplein, een kerstmarkt. Op een kunstijsbaan werd er volop geschaatst. Machines
moeten op volle kracht draaien om t ijs geen openlucht pierenbadje te laten
worden. In verschillende kraampjes is van alles te koop, er staat een Kerstman
te zwaaien en de fanfare speelt kerstliedjes, ‘Let it snow’ en ‘I’m dreaming of
a white christmas’

Nou die droom gaat dus mooi niet door.

In het nieuwe klimaat akkoord hebben ze bij mijn weten geen
afspraken gemaakt over de witte kerst. De sneeuwkoningin, de sneeuwman, Piet
Paulusma of wie er dan ook over gaat was niet uitgenodigd. Toch wel jammer, ik
vind het wel leuk, sneeuw met kerst. Sneeuwbal maken, sneeuwpop gooien en bult
op sleeën. Maar vooral t landschap wordt er zo mooi van, prachtig om doorheen
te wandelen.

Maar goed, die witte kerst er dus niet. Tenzij je wat
oliebollen gaat eten met poedersuiker, dat valt dan lekker over je jas heen en
moet je er weer af gaan kloppen. En dan heb je een soort mini-sneeuwlandschap.

Nog een paar dagen en dan is het echt kerst, en nee hij is
niet wit, winterjas kan aan de kapstok blijven en de hond hoeft geen wolkjes te
blazen.

Maar t blijft de kerst, tijd om samen met familie gezellige
dagen te beleven, de konijnenstand in het land weer iets te verkleinen (arme Flappie), de kat voor de 20e keer uit de kerstboom te halen, de
driekoningen weer een stapje dichterbij de stal te schuiven, de laatste
kerstkaarten een plaatsje te geven, je afvragen bij welk nummer ze zijn in de
top 2000, de kat voor de 21e keer uit de kerstboom te halen, “Home
Alone” voor de  10e keer te bekijken,
je afvragen waar het spijs in je kerststol is gebleven en een plaatsje in je
buik moet vinden voor de ijstaart. Kortom één groot feest!

Maar waar ging dat feest ook al weer over? Een interviewer op straat stelt die vraag aan een man op straat:
“Kerst waar gaat dat feest over?”
“Jezus Maria, dat weet ik zo niet..”
“Juist ja”
“Jozef zal t wel weten”
“Jozef?”
“Ja dat is mijn broer die voor kerstman speelt in de Bethlehemstraat, Je weet wel bij t Café rechtsaf langs de wei van de os en de ezel. En anders moet je t maar vragen aan de herders, die hebben daar wat schapen staan. Maar ik ga weer, ik moet nog wat volkstellingen doen”

Tot zover deze kerst-column, waar her en der sommige (dun
niet alle) zaken een tikje zijn overdreven, sorry.

Ik wens iedereen in ieder geval hele fijne feestdagen en
alvast een heel gelukkig en gezond 2016.

Rick Sloot