-
Rusten en slapen, makkelijker gezegd dan gedaan
Winter is een tijd van rust, terugtrekken en nieuwe krachten opdoen, transformeren wat er verandert wil worden en tijd om te niksen, maar in dat laatste ben ik niet heel goed. Dus al snel is daar de afleiding, soms is dat niet erg maar op andere momenten denk ik ook wel: ‘waar ben ik mee bezig’. Het nutteloze scrollen op Instagram bijvoorbeeld, als ik het niet doe, of als ik er afstand van neem zoals nu als ik even met pen en papier aan t schrijven ben, denk ik waarom doe ik het. Maar eenmaal in de “insta-feed getrokken” kan ik het soms erg lang volhouden, om me achteraf daar weer schuldig over te voelen.
-
WOW en de 8 klimgeiten
Dit schrijvende ben ik terug in Nederland, daar waar het nu weer regent en de lange broek en trui weer zijn aangetrokken. Een week geleden zat ik ergens in de bergen in Portugal, korte broek, t-shirt en pet op mijn hoofd. De zon scheen en temperaturen schommelden overdag tussen de 24 en 33 graden. Ik was voor het eerst op wandelreis, één week lang op reis met Ways of Wonder, langs bergen en dalen, bramen en vijgen… om over het uitzicht nog maar te zwijgen.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Nadat ik een extra dagje in Porto had rond gestruind, stond ik zaterdag aan t begin van de middag bij station Campanhã waar ik werd opgepikt door de wonderbus. In de bus, met de reisleiders Jolien en Lowie in de cockpit, en de 5 medereizigers op de achterbanken, kon de reis zich met mij voortzetten naar eerste bestemming, Benfeita. Onderweg werd er op ludieke wijze kennis gemaakt met elkaar en werden er lokale ‘pastéis de nata’ genuttigd. Aangekomen op de bestemming, het prachtige huis van Jolien en Lowie, checkte we in, niet bij de balie… maar gewoon bij ons zelf. Mijn slaapplek voor deze eerste nachten was een prachtige tent langs een riviertje. Ik heb er heerlijk geslapen en in de ochtend kon ik zo de rivier in om mezelf te wassen, meteen fris en fruitig. terug klimmen naar de veranda weer elke dag weer een goed ontbijtje voor ons klaar stond.
-
Gegijzeld
Het licht schijnt omhoog in een verder enigszins donkere kamer, steeds weer verschillende kleuren vullen de ruimte. In mijn hand de appel, die zonder de vitamine. Ik dacht dat ik alleen even ging kijken of iemand mij en bericht had gestuurd, maar checkte vervolgens ook al mijn andere notificaties. Toen ik daar mee klaar was checkte ik verschillende timeline’s en belande ik uiteindelijk in filmpjes met slippende trekkers:, grappige cabaret momenten, nutteloze dansjes, weer een nieuw weermodel, een grappenmaker op gitaar, een emotioneel filmpje over dementie,
Nog meer blubberen op de akker,
Een valpartij door de sneeuw, arme stakker.
Waarom ik deze advertentie zie snap ik ook niet,
Lekker muziekje met een zingende hamster. -
Een kritisch klimaatgeluid
Een paar jaar geleden heb ikzelf nog eens meegelopen bij een klimaatprotest, tegenwoordig zijn die protesten nog populairder. Maar ik doe niet meer mee. Tegenwoordig wordt van alle kanten de klimaatverandering als groot probleem gezien, maatregelen en regels worden voorzichtig door overheden en instanties voorbereid. En naast al die (toekomstige) maatregelen wordt krijgen we er allemaal een schuld bij: Wij ademen allemaal CO2 uit, wij veroorzaken de klimaatverandering.
Mijn kijk hierop is veranderd. Want is dit wel echt waar? Het klimaat is iets heel groots en complex en kan heel grillig zijn. Millennia geleden hadden we een ijstijd toen werd het weer warmer en kwam er nog een ijstijd. En de toekomst, misschien komt er nog wel een ijstijd. Er wordt veel met rapporten gestrooid, maar zijn wij mensen echt verantwoordelijk voor klimaatverandering? Is CO2 de oorzaak?
-
Het is nat!
Waar moet ik beginnen? of eigenlijk is de vraag: wanneer kan ik beginnen?
De eerste week van april zit erop, maar als ik naar mijn planning, werkzaamheden op het land en gemoedstoestand kijk had het ook begin maart kunnen zijn. Het is ook vaak in maart dat ik berichten als deze schrijf. Als ik met mn laarzen over het natte land loop, of in de kou de vuilnis naar buiten breng “vergeet” ik met enige regelmaat dat het lente is. Toen ik vorige weekend het bos in liep was ik verbaast over de hoeveelheid uitlopende takken, het frisse lente groen. Het was prachtig, de lente is in volle gang maar zit nog niet in mijn systeem.
Heel soms op een zonnige dag als de jas en even later de trui uit kunnen (die ik aan het eind van de werkdag weer moet zien te vinden, waar had ik die ook alweer uitgetrokken), dan zijn daar de voorjaarskriebels. Dan ben ik lekker bezig, geniet ik van de lente zon. Ik schoffel, hark, maai gras, zaai en plant. Ik heb ineens heel veel te doen, maar als de zon schijnt gaat het allemaal makkelijker. Tot dat ik mezelf met de trekker vast rijd, het is nog steeds nat.
-
Nog 1 bocht naar Rechts
De duistere krachten weten dat ze uiteindelijk zullen verliezen, als noodkreet voeren ze de frequentie van nutteloze aanslagen op, om de veranderingen te vertragen
De Gans
Daar vliegen ze dan samen richting het zuiden. Gik gak en gei voorop, de rest volgt moeiteloos in formatie. Ik voel mijn vleugels die me dragen, met elke slag voel ik me sterk en gefocust. Ik ben een Gans op reis….
-
Alleen even dit moment
De wind waait door de boomtoppen in te bos. Ik voel de frisse bries tegen mijn wangen blazen, de zon komt tussen de wolken door, die warmte is aangenaam.
Leunend tegen een grote dikke Taxus schrijf ik de woorden op papier, ik zit langs een kruising met 1,2,3,4,5,6 verschillende paden waaruit ik straks kan kiezen om mijn wandeling te vervolgen, al is de keuze eigenlijk al gemaakt; een smal paadje rechtdoor bedekt met eikenbladeren.
-
Uiteindelijk komt het goed
Er is veel gaande in de wereld op dit moment, nou is dat misschien altijd al het geval geweest, maar het laatste jaar is het erger geworden. Ik ga hier geen klaagzang geven, ik doe een oproep om zelf te blijven nadenken, niet alles geloven wat er wordt gezegd. Volg je gevoel, volg je hart ook al is dat soms lastig. Doe wat goed voelt, vindt jou eigen waarheid……….
-
Blootnormaal
De zon die op de blote huid brandt, het zand tussen je tenen voelen en het water langs je lichaam voelen glijden; In principe zijn we allemaal bloot. Toch was er ophef afgelopen week over het nieuwe tv-programma ‘Gewoon Bloot’, een programma waar volwassenen zonder kleren voor kinderen staan die vragen mogen stellen. Het NTR programma is bedoeld om de kinderen te informeren over de verschillende lichamen, dat er niet één ideaalbeeld is.
Niet iedereen was enthousiast over dit nieuwe programma, van de 2e kamer tot sociaal media kwam er kritiek, dit laat goed zien over hoe naaktheid steeds vreemder is geworden…….
-
Ik moet helemaal niks!
De zon brandt op mijn lichaam, ik lig op een heuvel in het bos, zacht op een tapijt van mos. Het is 21 februari, waar we vorige week nog in een witte wereld leefden is het nu volop lente. Vogels zingen en fluiten aan een stuk door, een specht tikt op een boom. Ik zuig de frisse lucht naar binnen, lig hier al een paar uur, eerst lezend en nu schrijvend. Het grootste gedeelte van de tijd deed ik niks, lag op mijn rug, buik en zij, lekker te bos-badderen, oh wat is het genieten!
De afgelopen week stroomde het lang niet altijd zo lekker. Ook ik worstel weleens met dingen: waar heb ik zin in, wat is mijn echte passie nou eigenlijk, wat zou ik nu gaan doen, waarom voel ik me zo als ik me nu voel.
Ik moet veel van mezelf, heel veel. Ik moet uit mijn hoofd komen, ik moet t juiste doen, ik moet t helemaal goed doen, ik moet een nieuwe woonplek vinden, ik moet vaker mediteren, ik moet mijn dromen beter leren kennen. Op verschillende manieren kreeg ik afgelopen week door dat ik dat moeten eens moet gaan ombuigen, en ja ik het eerste deel van deze zin staat 2x moeten, het zit er nogal in mensen. Maar ik moet helemaal niks!De vraag die ik mezelf kan stellen is: wat wil ik, hoe wil ik? Dit wil ik doen veranderen. Het vergt een andere Mind-set, door verder te kijken naar mijn verlangens, en ook al weet ik t soms ook niet helemaal, het is goed zoals het is, ik hoef geen strijd te voeren met mezelf, want wat als t nou makkelijk is, het gewoon vanzelf op mijn pad komt.
Het zijn stappen die ik zet, en soms weer even vergeet. oefening baart kunst. Een zin die ik vandaag las vond ik wel leuk: problemen bestaan eigenlijk niet, het zijn gewoon situaties.
