-
Foodfestival De Es
Op 10 Juli vond op mijn werkplek Tuin de Es het Foodfestival plaats. Op deze dag was ik naast de tuinder (ik oogstte op deze zondag ook gewoon komkommers en prei) ook DJ, tourguide en fotograaf, de oogst van dat laatste vind je in dit bericht:
-
Zomerdrukte.. En de rest dan
Juli, het is zomer en het hoogseizoen is in volle gang, lange dagen op het land. Het is altijd mooi om te zien dat rond deze tijd de werkzaamheden een beetje verschuiven, waar onkruidbestrijding in mei en juni nog het meeste werk vragen kantelt dat nu naar meer en diverse oogst werkzaamheden. De pompoenen staan dicht en daar heb ik tot september geen werk meer aan, maar de komkommers worden dagelijks geplukt en ook voor het dieven en indraaien worden er wekelijks enkele uren doorgebracht in de kas. In de fijne tuinbouw met een continue afzet door het jaar heen ben je echter nog steeds ook aan het planten, schoffelen en aan het zaaien. Maar er is meer, veel meer dan dat…
-
Vogels
-
Wat te doen?
“De keuze is reuze”, een slogan die in vele supermarkten van toepassing is. Een enorm aanbod ligt tentoongespreid in elle lange schappen; aanbiedingen, bonussen, blijvend in prijs verlaagd, bewuste keuze, best getest en weet ik wat voor labels je er nog meer op kunt plakken. Elk label heeft weer zijn eigen doelgroep, “de klant is koning” om nog maar eens een slogan eruit te gooien. En nee je bent nu niet begonnen aan een artikel uit het vakblad detailhandel, dit is een inleiding over een verhaal over keuzes. Want niet kunnen kiezen uit een 6 soorten pindakaas is peanuts in vergelijking met alle andere keuzes in het leven, alhoewel die keuze voor jou totaal weer anders kan zijn.
Het is januari en ik word heel langzaam wakker uit mijn winterslaap, volgende week ga ik weer aan het werk op het land. De afgelopen weken volgde ik mijn flow en zag ik wel waar ik zin in had. En dat klinkt makkelijker dan t is, soms weet je niet welke flow je wilt volgen en slaat de lamlendigheid toe. Letterlijk niks doen kan dan een gevolg zijn van het niet weten, in potentie een heel gezond tafereel, eigenlijk zouden wij mensen veel vaker moeten niksen. Het zakken in het hier en nu, het landen in het lichaam, gewoon op de bank naar buiten kijken naar een boom die er ook maar gewoon blijft staan en soms een beetje wiegt in de wind. Voelen wat er op dat moment leeft in jou. Mijzelf overgeven aan het niksen is best lastig, ik heb afgelopen maanden momenten gehad dat het lukte en dat ik mezelf kon overgeven aan de rust van het niks hoeven doen. Het is een heerlijk gevoel dat ik eigenlijk best vaker zou willen bereiken, maar oh wat kan dat lastig zijn.
-
2021
Het jaar is alweer bijna om, het is toch weer erg snel gegaan. De sneeuw van Februari zie ik nog zo voor me, de zomerzon voel ik zo weer op mijn huid. En al waren er momenten dat de tijd kroop, zo alles bij elkaar is 2021 voorbij gevlogen. De tijd staat nooit stil, al kent elke dag evenveel minuten, leven we allemaal onder de zelfde zon, voor niemand is een jaar hetzelfde. Mijn jaar is anders dan die van jou als lezer van deze blog. Al is het decor voor veel mensen het zelfde, het verhaal is voor iedereen anders. Dit is mijn verhaal over 2021, althans een deel daarvan:
-
Jaarlijst
traditie getrouw maak ik het eind van het jaar de balans op en maak ik een kerstlijst en een jaaroverzicht: die zijn nu klaar:
In de jaarlijst heb ik 60 nummers toegevoegd uit dit jaar, volgorde is random, vroeger zette ik nog weleens een top 100 in elkaar maar een nummer 1 kiezen was dan wel heel lastig, dus nu gewoon 60 goede nummers uit dit jaar.
-
Thuis
In de zon zittend tegen een omgevallen boom, de schaduw van de bomen is verdwenen simpelweg omdat de bomen zijn gekapt onder de noemer ruimte maken voor de heide. Stronken laten nog zien waar ze ooit stonden, gezonde bomen zijn niet meer. Zij hebben geen fysiek lichaam meer. Ik wel, voel mijn billen op het ietwat vochtige bladerdek, m’n rug leunend tegen het hout dat hard aanvoelt, dat doet het comfort in de loop van de tijd verminderen.
Het lichaam, iedereen heeft er één, maar hoe normaal vinden we dat, staan we er überhaupt wel bij stil en voelen we wel wat daar allemaal gebeurt. Dagelijks zijn we in beweging, lopen van hot naar her, verplaatsen en maken dingen (mee). Onze voeten staan in contact met de aarde, we zitten op onze billen, de ruggengraat zorgt dat we recht overeind blijven. We horen met onze oren en zien de wereld om ons heen met de ogen. En al deze dingen gaan de hele dag maar door, maar zijn we ons dat bewust?
-
Alleen even dit moment
De wind waait door de boomtoppen in te bos. Ik voel de frisse bries tegen mijn wangen blazen, de zon komt tussen de wolken door, die warmte is aangenaam.
Leunend tegen een grote dikke Taxus schrijf ik de woorden op papier, ik zit langs een kruising met 1,2,3,4,5,6 verschillende paden waaruit ik straks kan kiezen om mijn wandeling te vervolgen, al is de keuze eigenlijk al gemaakt; een smal paadje rechtdoor bedekt met eikenbladeren.
-
Je weet niet wat je “mist”
Op een mooie ochtend in Oktober dook in met de camera de natuur in, het was prachtig!: -
Zomer langs de Rozep
