Wauw, dat was wat ik dacht toen ik naar buiten keek even na 6 uur vanochtend. Een prachtig winterlandschap zag ik, meer dan dat ik had gedacht. En Ja ik was er vroeg bij en dat was niet voor niks…

Gisterenavond zat ik achter mijn laptop ‘The Voice’ terug te kijken toen het begon, eerst heel zacht en later wat harder, van stuifsel tot echte vlokken die naar beneden kwamen. De vlokken danste prachtig naar beneden in de tuinverlichting. Mijn concentratie was meteen weg en ik brak de ‘Battle’ ruwweg af, dat zegt wat over het uitzonderlijke van de sneeuw, maar ook wat over de Voice. Ik zette ‘Winter wonderland’ in de uitvoering van ‘Earth, Wind and Fire’ op en danste, lachte en verwonderde me. Een soort van euforisch gevoel kwam er naar boven, ik stond te stuiteren in mijn woonkamer. Ik had er al naar uitgekeken, de pluim en weergoeroes op de voet gevolgd, en nu was het zover. Op de tuintafel maakte ik alvast een mini sneeuwpop.