-
Eigenlijk is het al Voorjaar..
Oké, dit was dan nog wel een winters weekje, de temperaturen bleven onder het vriespunt en de zon scheen zo nu en dan over een prachtig besneeuwd landschap maar er is iets anders aan de hand:
Normaal gesproken wordt 21 maart als begin van de lente gezien(astrologisch), het moment dat de zon boven de Evenaar staat. De metrologen houden 1 maart aan als begin van de lente, want dat rekent wat makkelijker. En nu heb ik nog een nieuw startpunt van de lente geleerd: 4 februari……
-
Sneeuw
Wauw, dat was wat ik dacht toen ik naar buiten keek even na 6 uur vanochtend. Een prachtig winterlandschap zag ik, meer dan dat ik had gedacht. En Ja ik was er vroeg bij en dat was niet voor niks…
Gisterenavond zat ik achter mijn laptop ‘The Voice’ terug te kijken toen het begon, eerst heel zacht en later wat harder, van stuifsel tot echte vlokken die naar beneden kwamen. De vlokken danste prachtig naar beneden in de tuinverlichting. Mijn concentratie was meteen weg en ik brak de ‘Battle’ ruwweg af, dat zegt wat over het uitzonderlijke van de sneeuw, maar ook wat over de Voice. Ik zette ‘Winter wonderland’ in de uitvoering van ‘Earth, Wind and Fire’ op en danste, lachte en verwonderde me. Een soort van euforisch gevoel kwam er naar boven, ik stond te stuiteren in mijn woonkamer. Ik had er al naar uitgekeken, de pluim en weergoeroes op de voet gevolgd, en nu was het zover. Op de tuintafel maakte ik alvast een mini sneeuwpop.
-
Stilte als basis
Voor een kunstschilder begint aan een nieuw schilderij staat daar een ezel met een wit vlak. Voordat de Narcis haar kop boven het maaiveld uitsteekt is ze niet te zien. Een weiland is het een lege weide met gras. Een lied is voordat het bestaat een idee, geluidsgolven komen er nog niet vanaf. Voordat iemand wordt geboren weet de buitenwereld niet wat die persoon later zal neerzetten. Voor dat ik aan deze column begon was ik in stilte, gewoon niks doen. Wel waren er gedachten en een toetsenbord dat wachtte op de eerste aanraking.
Dan komt alles in beweging, de schilder zijn laat kwasten over het doek dansen, kleurrijke lijnen en vlakken verschijnen. De koeien die gekke sprongen maken hun ronde rennen en ontdekken dat de lege wei een paradijs is vol lekkere kruiden en grassen, hier willen ze de komende tijd wel zijn. Wanneer Paul McCartney de gitaar pakte kwamen daar de betoverende klanken die de ruimte vulden, de stilte was van ‘yesterday’. Van toen jij werd geboren je eerste ademteug nam en liet horen dat jij er was; tot al de stappen die je nu al hebt gezet in je leven. Ik die ideeën had om te gaan schrijven, de 2e alinea sluit met een enter.
De rust en leegte zijn de voorbereidingen voor de actie en resultaat. De schilder zag eerder dat jaar een mooi landschap wat nu is vastgelegd. Klara 32 die op stal droomde over een prachtig mooie paardebloem die geluk zou brengen. En terwijl haar zussen dansten vond zij de bloem met daarnaast een klavertjevier. Paul die zoveel had meegemaakt dat het schrijven van een wereldhit zo geschiede. De lezer die na een wandeling, fietstocht of meditatie mentaal weer fris is en een nieuw avontuur aangaat. En ik die na een periode van rust, heel veel niks doen weer in beweging kom, mezelf blijf ontwikkelen en ontdekken.
Januari is bijna voorbij, we gaan langzaam naar de lente, daar waar al het nieuws weer gaat beginnen, maar onthoud: de basis is al gelegd in de winter!
-
Dit was 2020
In januari begin dit jaar had ik niet kunnen bedenken wat er dit jaar allemaal zou gebeuren. Het was een jaar met hoogte en dieptepunten, maar vooral heel intersant. Januari was traditiegetrouw de maand waar ik veel rust pakte en weinig werkte. Ik kwam mezelf tegen, en omarmde mijzelf, beide dingen gaan hand in hand samen. De winterslaap periode sloot ik af met een paar dagen alleen zijn in een Slow Cabin, back to basics. De grootste vrucht die ik daar plukte was dat ik thuis vervolgens heel veel heb opgeruimd, tot de dag van vandaag geniet ik daar nog van.
In februari ging ik weer langzaam aan het werk, voorbereidingen voor het seizoen dat in aantocht was. Het waaide in die tijd veel, volgens mij wel 4 weekenden achter elkaar. En na de wind kwam er nog veel meer regen, de sloten stonden bomvol en ik groef greppels. Half maart werd het droger en gingen we voorzichtig het land op. In deze periode bezocht ik ook nog een prachtig concert van Bear’s Den, en de film ‘De beentjes van St. Hildegard’ bracht me heel hard aan t lachen.
Zoals elk voorjaar gaat het op een gegeven moment kriebelen, de temperatuur stijgt en de zon gaat steeds vaker stralen. Nu gaat het echt beginnen. En er zaten ook vlinders in mijn buik, ik werd verliefd. Eind maart na een aflevering Boer zoekt vrouw samen te hebben gekeken was daar t begin van een relatie, #BHVG (boer heeft vrouw gevonden).
Terwijl de groenten groeiden en de lente en zomer los barste. Groeide onze liefdesrelatie verder, we leerde elkaar steeds beter kennen, we deelde wat er speelde, en ja daar zaten ook lastige zaken bij, maar we beleefden prachtige tijden. Het was voor mij de eerste echte relatie, al is denk ik elke relatie weer anders, ik genoot er enorm van en leerde hoe t is om t leven samen te delen. Ik durfde mezelf meer te omarmen, en samen met mn lief genoot ik van mooie intieme momenten.
In augustus, midden in weer een droge hete zomer, eindigde onze relatie, en ja dat deed pijn. Ik heb een tijd nodig gehad om dit alles te verwerken, het weer single zijn viel me zwaar. Ik kijk terug op een prachtige tijds samen, ik heb mooie dingen geleerd en mogen proeven aan echte liefde. Ik ben enorm dankbaar voor de periode die wij samen hebben gedeeld hebben, met alles wat er was en mocht zijn. Dankjewel!
Als de zomer ten einde komt, en de herfst haar intrede doet is het harde werken nog niet voorbij, waar in de lente en begin zomer de nadruk ligt op het onkruid bestrijden komt daarna een tijd van oogsten, heel veel oogsten. Dankzij het vele beregenen hebben we de droogte overleeft en was de oogst weer erg mooi dit jaar. Pas ergens in oktober wordt t weer iets rustiger met de werkzaamheden, en wat ging het seizoen dan toch weer snel voorbij.
In Oktober ben ik begonnen met het project Mastermind, een zoektocht naar mijn dromen, wat wil ik met mijn leven, wat houd mij tegen, welke overtuigingen heb ik over mij zelf. In mijn intake-brief schreef ik de wens voor minder sleur en een goede flow. Een heel interessant traject waar ik nu nog middenin zit, het is heel waardevol om me verder in mijzelf te verdiepen. Soms gaat het mij niet snel genoeg en vraag ik mij af waarom het één en ander niet meteen duidelijk wordt. Zacht zijn voor mijzelf is het antwoord. Nu in december en ook januari is het tijd voor rust, stilstaan, letterlijk niks doen, een beetje lezen en luisteren naar mijzelf. Om straks in het voorjaar, het nieuwe jaar 2021 weer nieuwe stappen te zetten verder te groeien en er weer een mooi jaar van te maken.
Ik ben dankbaar voor wie ik ben, wat ik doe en heb gedaan, al ben ik niet perfect. Maar wie is dat wel, 2020 was ook niet perfect, maar er waren genoeg lichtpuntjes, laten we ons daar op focussen en zorgen dat al dat mooie licht nog harder gaat stralen in 2021. Dat wens ik iedereen toe, een liefdevol 2021!
-
Blijf positief
“Wat is het toch een bijzondere tijd om op de aarde te zijn” zei de vrouw met een glimlach op haar gezicht. Ik zag haar in een video die ik doorgestuurd had gekregen. Het was een video over de bijzonder astrologische gebeurtenissen die deze weken allemaal plaatsvinden. Ik begreep niet alles wat ze zei en ben ook niet helemaal thuis in de astrologie (weet ook niet of dit helemaal de juiste term is) maar het was interessant om te zien. In een notendop komt het erop neer dat we nu in een wat duistere periode zitten maar dat dit nodig is om naar een betere/lichtere periode te gaan. Ik moest lachten toen zij haar enthousiasme uitsprak over deze tijd, ik zat op dat moment een beetje te balen op de bank, somber over de coronamaatrdegelen en de evenementen die waren afgelast.
Het hebben van een positieve blik is heel waardevol, soms gebeurt er zoveel in de wereld, is er zoveel ellende dat het je down doet voelen. Het gevoel van overmacht niks kunnen doen aan de gekte die er nu op de wereld heerst. Het punt is echter dat je er wel wat aan kunt doen, daarover later meer.
Voor mij is de kerstvakantie begonnen, omdat er nog een paar klussen gedaan kunnen worden werk ik nog 3 dagen dit jaar, maar daarnaast is het een periode van 6 weken niet werken. De winter is tijd voor rust, en soms kan ik mij daar aan over geven en soms niet. Daarbij spelen verschillende factoren een rol. De afgelopen dagen heb ik die rust wel goed kunnen omarmen, ik fietste 80 km, ik wandelde bijna 4 uur en zat vele momenten, al dan niet mediterend, te niksen op de bank. Vaak overheerste er een tevreden gevoel. Dat tevreden gevoel is deels te danken aan het boek dat ik aan het lezen ben:
Christina von Dreien, geboren in 2001 met een zeer sterk verruimd bewustzijn, in het eerste deel dat ik nu aan het lezen ben, geschreven door haar moeder, staan prachtige dingen beschreven. Ik raad iedereen dan ook aan deze boeken, want er zijn er meer, te lezen. Als ik hier nu de kern van het verhaal opschrijf ben ik bang dat ik dingen vergeet dus ik schrijf hier nu gewoon wat dingen die me zijn bij gebleven.
Alle mensen zijn goddelijke wezens, vaak zijn we dat vergeten, maar we hebben onze eigen ziel met ons eigen zielenplan. Ieder mens is hier (weer) op aarde om een voor zich zelf uitgestippeld zielenplan uit te voeren. We hebben allemaal onze eigen lessen te leren, en als je het ruim bekijkt is er geen goed of fout. Elke stap of zijstap die je maakt brengt je ergens, om uiteindelijk dingen te leren en te kunnen groeien. Zo zegt ze onder andere:
We zijn allemaal als Licht geboren,
Christina
en iedereen zal zich weer herinneren dat hij Licht is.
Dat zal onze toekomst zijn!In de huidige wereld zijn vele mensen op een dwaalspoor terecht gekomen, maar volgens Christina mogen we daar niet over oordelen. Elk mens is een goddelijk wezen. De uitdaging in deze tijd is om positief in het leven te staan en alles door de bril van liefde te bekijken. Dat er nu veel in de wereld van angst wordt geleefd helpt niet. Liefde is veel sterker. Christina zegt zo ook: dat we ons verleden moeten loslaten, trauma’s moeten helen; Positief denken en wensen; door jou ideale wereld te visualiseren help je de wereld al.
In de afgelopen maanden heb ik me altijd in bepaalde mate tegen het Covid gebeuren verzet. En als ik Christina zo lees zie ik ook dingen terug die mij daarbij steunen. En dan gaat het vooral over het Angst creëren, iets wat ons mensen in deze mate helemaal niet dient. Door het creëren van de angst worden we klein gehouden, mensen worden tegen elkaar opgezet, uitgemaakt voor wappies of dictators. Maar wat als we gewoon positief gaan denken, elkaar en de natuur met respect behandelen. Dat is een wapen wat veel krachtiger is: Liefde
Alles omarmen is een kunst, en ik zeg zeker niet dat t makkelijk is, maar het is wel een begin van een mooiere wereld en een mooier leven. Zelfliefde is waar het in feite mee begint. Een thema waar ik wel langer al bekend mee ben en waar ik tijd tot tijd aan werk. Maar daar zijn dan ook de draken, angsten en oordelen die ik over mezelf heb. Ook die moet ik onder ogen komen. Zo kwam ik bij het schrijven van deze tekst het volgende tegen: “het moet wel helemaal perfect zijn”. En als het om angsten gaat dat is ook heel breed, ik heb dan wel geen angst voor Corona, maar de angst om “er alleen voor te staan” ken ik wel degelijk. En ja, daar ist ie weer: Zelfliefde
Net voor het schrijven van deze blog danste ik mijn woonkamer door, de positieve vibes stromen nu prima. Ook nu ik dit schrijf zit de glimlach op mijn gezicht, het is elke weer een kado om met dit soort thema’s bezig te zijn, ik omarm het feit dat deze tekst goed is zoals die nu is in dit moment, ja er zullen dingen anders geformuleerd kunnen worden, en ja misschien heb ik dingen vergeten of verkeert begrepen. Ik ga door met mijn goeie vibes, wetende dat er ook vast een dalletje kan komen, maar dat is ok. Ik ga nog wat goede zelfzorg toepassen en een heerlijke biologische maaltijd voor mijzelf bereiden.
Ik sluit af met waarmee ik begon, de astrologie. Vanavond om 19:22 vind er een bijzondere Conjunctie plaats tussen Jupiter en Saturnus, een mooi moment om te mediteren en positieve energie in de wereld te brengen. Er zijn verschillende geleide meditaties online te vinden maar je kunt ook gewoon met jezelf zijn.
-
Wat wil ik?
Tijdens een visualisatie klonk de vraag: 'Hoe ziet je ideale dag eruit?' Ik dacht meteen aan werkgerelateerde zaken, maar er kwam nog een zin achteraan: 'Je bent vrij vandaag'... De vraag werd een stuk lastiger.
Aan de ene kant is het nu fijn om nu minder te gaan werken, meer rust en fijne om andere dingen te gaan doen, aan de andere kant is het ook spannend want wat ga ik nu eigenlijk met die tijd doen? Nu in de tijd van Mastermind wil ik mezelf ook verder ontwikkelen en dieper tot de kern komen, meer mediteren bijvoorbeeld en de vraag stellen: wat wil ik doen met mijn vrije tijd / leven.
Ik zat vrijdagochtend dus weer braaf te mediteren, en hoe confronterend is het dan weer te constateren dat mijn hoofd vol zit met gedachten. Gedachten over werk, terwijl ik daar nu juist mee ga minderen. Gedachten over dat ik verder wil zakken in het gevoel maar dat ik nog niet tevreden ben met de vooruitgang die ik daar maak. En dan nog de gedachten (innerlijke stemmen) die nergens over gaan, afleid gedachten. Soms kan ik wel even zakken, maar ben er snel uit.
Deze week in gesprek met mijn Mastermind-buddy zij zei iets wat ik eigenlijk wel wist, maar door hoe zij t zij drong t meer tot mij door: Ik ben de hele dag in gesprek met mijzelf. Ik ondervraag mijzelf bijvoorbeeld over mijn dromen: heel veel opties komen naar boven samen met de “maar hoe dan’s” en vraagtekens of dat wel echt iets voor mij is. ‘maar als dit, als dat’. Vermoeiend?, ja misschien wel, maar misschien ben ik er ook wel gewend aan geraakt. Het probleem is, athans zo noem ik het nu even, wat wil / wat is mijn intuïtie, wat zegt mijn gevoel. Als de gedachten zich even op mute zouden kunnen zetten, wat komt er dan naar boven. Kan ik dan heldere inzichten krijgen vanuit mijn lichaam.
Gisteren (zaterdag) ging ik het bos in, daar is het allemaal zo “simpel” de bomen grijpen met hun wortels in de aarde en rijken met hun takken naar de hemel. Ze groeien, bloeien en laten nu hun bladeren los. Elk jaar weer hetzelfde liedje, en geen boom die er over klaagt. Ik trouwens ook niet want de bomen zijn prachtig, bijvoorbeeld om tegen aan te zitten en tot rust te komen. Dat lukte gisteren aardig, niet dat nieuwe inzichten kreeg, maar wel gewoon genoot van de rust en stilte. Ik genoot van 2 eekhoorns die elkaar achterna zaten, verstoppertje speelden achter de dikke boomstam waar zij tegenover elkaar zittend elkaar niet konden zien. En als ze elkaar dan zagen cirkelden ze achter elkaar aan hoog de boom in. Het was een prachtig gezicht. Op weg naar huis liep ik langs een beek stroomafwaarts, de oever werd steeds drassiger tot dat ik tot mijn enkel in de blubber zat. Ik zou hier nu een brug kunnen slaan naar mij zelf: wat is de moraal van dit verhaal. Moet ik met de stroom blijven meelopen totdat ik mijzelf vastloop of moet ik een ander pad kiezen zodat ik als 2 dansende eekhoorns de hoogte in ga. Wat het precies inhoud week ik niet. Maar het beeld van die 2 eekhoorns vind ik prachtig.
Het is mooi dat ik het komende half jaar sowieso nog met regelmaat met dit thema (wat zijn mijn dromen, hoe ziet mijn ideale leven eruit, wat zegt mijn gevoel) bezig ben. Ermee bezig zijn vind ik al heel waardevol, ik kan verder groeien en stappen zetten. Maar soms is t ook lastig en spannend, wat wil ik nou echt? Hoe kom ik nog beter bij een mij passende flow?
That’s the Question!
-
Dromen vangen
Het leven, je begint eraan en het eindigt een keer, dat zijn 2 dingen die vast staan. Daar tussenin zijn er oneindig veel mogelijkheden. Ieder mens is uniek, en de levensweg die daarbij hoort net zo. Er zijn dingen waar we als mens geen vat op hebben, maar het grotendeel hebben we wel zelf in de hand. Er zijn vele paden die we kunnen kiezen, linksaf of rechtdoor. De omweg of rechtstreeks door het veld er naartoe. Verlangens, dromen en wensen, ieder mens heeft ze. Soms liggen ze voor de hand en is het helder waar je naar toe wilt. De andere keer is het meer verborgen, weten we het niet of denken dat het niet kan. Hoe hoort het eigenlijk, volg je braaf het pad dat je door de maatschappij wordt opgelegd of neem je de achterdeur naar een pad die weinig mensen zouden willen afleggen. Alles is mogelijk.
Ik vind het spreekwoord: waar een wil is, is een weg ook zo mooi. Als je een sterk verlangen hebt, een helder beeld, zouden die ook “zomaar” op je pad kunnen komen. Bij mij is de vraag echter: Wat wil ik eigenlijk? Wat zijn mijn dromen? Ik ben nu begonnen aan een zoektocht dat helderder te krijgen. En dat is leuk, uitdagend en spannend tegelijkertijd.
Ik doe op dit moment ook al dingen die ik heel erg leuk vind, maar ik zie ook dat er nog ruimte is voor verbetering. Op verschillende vlakken zijn er verschillende keuzes/standpunten/levenswijzen mogelijk, maar wat past het beste bij mij?
Soms merk ik dat ik nog wel eens heel makkelijk kan heen en weer slingeren. Neem de manier waarop ik nu boer: Als ik lees over voedselbossen denk ik ja wauw de natuur nabootsen, vele lagen om het zonlicht op te vangen, heel veel koolstof vastleggen. Maar als ik lees over Bd/bio landbouw denk ik ook ja mooi, de bodem omploegen om de kosmische krachten in het land te laten trekken, mooie rechte rijen waar je lekker met de trekker (van kinds af aan ben ik trekker fan, dus probeer dat er maar eens uit te krijgen 😉 ) het land en de gewassen kunt verzorgen. Het praktische gemak dat ik ervaar in de praktijk: ik snap de voordelen van niet kerende grondbewerking maar vind het ook heel fijn werken als ik aan te schoffelen ben op het schone geploegde land.
En vervang nu manier van boeren door, hoe wil ik wonen, wil ik ooit een eigen bedrijf, wat voor hobby’s wil ik doen, wat voor mensen wil ik om mij heen… you get the point. Mijn dromen zijn niet altijd even duidelijk. Nu zullen zich daar bewust en onbewust ook ideeën, belemmeringen zijn die dat beïnvloeden, de grote “maar hoe dan” show.
En dan heb je nog de dromen die elkaar keihard tegenspreken, want ik droom wel eens van om lekker offline te leven, maar aan de ander kant vind ik het heel fijn om met spotify muzieklijsten te maken en languit op de bank naar wielrennen te kijken. Soicial media, zelfde verhaal, oneindig lang scrollen en aan het eind af vragen wat je nou eigenlijk gedaan hebt… Maar aan de andere kant, dit: een blog schrijven en dat delen, en ook zo andere inspirerende verhalen van anderen lezen, dat wil ik toch niet missen. Dat een groot deel van mijn sociale leven zich ook online afspeelt, dat is fijn en ik heb er veel aan, maar aan de andere kant zou ik best meer ook in real life willen doen, maar al die mensen wonen zo ver weg, en ik werk gewoon 5 volle dagen. En als ik dan een auto zou aanschaffen zou dat dan helpen? Maar ja, geld, klimaat enz. enz.
De mogelijkheden des levens: ze zijn er oneindig veel. En dat helderder krijgen vind ik helemaal niet zo makkelijk, misschien ga ik t juist wel uit de weg. Is het makkelijker om door te gaan zoals ik t nu doe, en lekker veilig. Maar ik weet dat er meer in zit, de flow van mijn leven kan beter.
En nu ga ik dus dromen vangen. Waar word ik echt gelukkig van, wat wil ik verder met m’n leven, …, ..
En jij? Leef jij het leven dat je wilt leven? En heb je nog een verhelderend idee/tip om mijn dromen helder te krijgen? Reageren mag altijd, hieronder of via het contact formulier.
-
Opgeruimd
Alsof er een wervelwind door het huis is gegaan, zo omschreef iemand de situatie bij mij thuis. Nu hadden we afgelopen weekend wederom veel wind, maar die waaide niet in mijn huis. Nee de oorzaak van de gedaante verandering in mijn nederige stulpje ben ikzelf. Ik schreef hier al eerder over de plannen die ik had om op te ruimen, en die plannen zijn werkelijkheid geworden. De oogst: 2 dozen met boeken, 4 dozen oud papier, 2 zakken met oude kleren en nog 3 zakken overig afval. Resultaat is dat er weer ruimte kwam in overvolle kasten, plekken die een soort rommel- (of spullen die niet echt een plek hadden) plek waren zijn nu leeg of wat mooier ingericht en het systeem waar ik nu alles opberg is vele malen beter geworden.
Resultaat meer rust in huis, minder vaak het gevoel van achter de feiten aanlopen hebben en dingen sneller kunnen vinden. Ja ik ben heel tevreden met de actie die ik een maand geleden begon. Sommige zaken zijn al zo’n routine geworden dat ik t bijna niet meer anders kan doen. En als ik dan toch even het opruimwerk laat liggen duurt het nu minder lang voordat ik het oppak. Dat alles om zo snel mogelijk weer de staat van een opgeruimd huis te herstellen. In het verleden had ik wel vaker opruim-buien en nam ik mijn bureau-lade bijvoorbeeld eens onderhanden, maar daar bleef het dan ook bij, nu heb ik alles gedaan, en vooral het heel veel wegdoen helpt enorm.
Op het land op Tuin De Es ben ik ook buiten met het opruimen begonnen van de gewasresten. De eerste stap ter voorbereiding van het nieuwe teeltseizoen. Het was weer heerlijk om in de zon bezig te zijn, mijn spieren weer aan het werk te zetten door vele kruiwagens met gewasresten naar de compost hoop te vervoeren en compost weer terug op de bedden te strooien. Vanuit de kruiwagen verspreid ik met sierlijke zwaai-bewegingen de compost mooi egaal over de stoppel van de groenbemester. De bodem is nog nat en koud, maar het begin is er.
Opruimen is mooi als je het op het goede moment doet, de akker voor de winter al kaal maken is bijvoorbeeld uit den boze. Al die gewas-resten, groenbemesters en afgevallen bladeren beschermen de bodem en talloze insecten tegen het winterse weer (deze winter vooral heel veel regen). Nu is het tijd om de bodem weer te openen, vrij te maken waar nodig. Het nieuwe seizoen komt eraan.
In mijn hoofd is het ook redelijk opgeruimd, gisteravond zat ik een paar uur offline op de bank met een boek. Ook deed ik gewoon even niks, alhoewel hoe gewoon is niksen tegenwoordig nog. Hoe vaak zoeken we afleiding in digitale apparaten. Nee echt niksen, en ja mediteren zo zou je het ook kunnen noemen, is ook zo’n bezigheid die heerlijk opruimt. Zo kwam ik gisteravond al met dit idee voor het schrijven van dit stukje tekst.
Ja opruimen is prachtig, in het breedste zin van het woord. Trouwens niet te verwarren met schoonmaken, want dat is weer een heel andere discipline.
-
week 9, stof en plassen
Regen, plassen, nog meer regen en nog meer plassen. Het kan je niet ontgaan zijn het is nat, op sommige plekken in Nederland viel deze maand al meer dan 130 mm regen, en dan waren de vorige maanden ook al nat. Ja het is een natte herfst, want winters kunnen we het niet echt noemen. Er waren wat lichte nachtvorstjes maar voor de rest was het herfst met als hoogtepunten nu al 3 weekenden op rij veel wind (en ja,… ook regen). Vorige week is de kas op Tuin de Es volgeplant met sla, venkel, paksoi en meer, dat kan nu lekker groeien. Elk jaar gebeurt dat planten weer in week 8, en nu deze week plan ik mijn laatste hele week vakantie in, zodat ik vervolgens buiten alles kan gaan voorbereiden op het nieuwe seizoen. Tenminste dat was het plan.
Vorig jaar het ik het zelfde plan, ook toen was ik in week 9 vrij, althans dat was het plan. Het was toen een hele andere winter geweest, veel droger, zeg maar gerust veels te droog, gevolg ik was vorig jaar in week 9 volop bezig op het land, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus mijn vrije dagen toen aan de kant geschoven om in heerlijke voorjaarsachtige op het land te bewerken. Tijdens de eerste grondbewerking stoof het toen zelfs op de akker. Nu liggen er plassen, de groenbemester staat veel hoger, want die is door de hoge temperaturen veel harder gegroeid en vorst hebben die planten nu niet gekend. Het lijkt wel of het herfst is, de wind waait alweer door de bomen en ja voor komend weekend is er weer kans op storm (4e weekend op rij als dat uitkomt)
Nu kan ik wel bekennen, ik ben het ondertussen wel zat. Waar ik in januari nog een paar dagen lekker in de zon heb gefietst is het nu maar vaak grijs en nat buiten. Ik verlang naar de zon, droge dagen om weer heerlijk op het land aan de slag te gaan en op mijn fiets weer door het mooie landschap te rijden. Voorlopig zit het er nog niet in, sterker nog koning winter lijkt eindelijk ook eens Nederland te gaan vinden en kan maar zo voor een laagje sneeuw gaan zorgen woensdag. Ik heb nog geen enkele reden om voorjaarskriebels te krijgen, het landwerk zou nog even op zich laten wachten.
Er is echter wel één ding dat het voorjaar komend weekend al gaat inluiden: Omloop van het Nieuwsblad. Koers!!
-
I take it slow in the Slow-Cabin
28-01-2020 Daar zit ik dan dwars op de bank naast één van de vele grote ramen in deze kleine Slow Cabin, ergens aan de rand van bomen,water en een weiland in België. De ramen fungeren omdat het buiten al donker is nu vooral als spiegel. Ik kan mijzelf van verschillende kanten bekijken, iets wat ik in deze blog ook zou doen.
Het is warm binnen de houtkachel achter bij krijgt vandaag geen nieuw hout meer. Het aansteken duurde wel even, 3 maal is scheepsrecht zeg maar. Voor het 2e keer op rij sluit ik mijn winterslaap af alleen in een huisje. Dit keer midden in een weiland in een soort van tiny house. Het is geheel off-grid, uit de kraan komt regenwater, elektriciteit komt van de zonnepanelen op het dak en de enigste verwarmingsbron is een houtkachel, en die geeft voldoende warmte weet ik nu al. Even lekker back to basics zeg maar. Al lekker, ik stond net wel met een zaklamp in een pan te schijnen, de enigste lamp die hier in de keuken/woon en tevens slaapkamer hangt geeft net niet genoeg ligt om te zien of de uien al mooi gefruit zijn. Ik droom weleens van om zo klein te wonen. Dit is dus een prima testcase.
I take it slow. Mijn mobiel staat uit en heb ook geen enkel gevoel van tijd meer. Het is ergens in de avond, ik heb net gegeten en afgewassen. Ik schat het zo tussen 6 uur en half 9 in de avond. Ik deed net even het licht uit en echt donker is het buiten niet, de licht vervuiling is best groot hier. De wolken geven een beetje licht en schuiven op naar het oosten. Daartussenin openingen donkere lucht met hier en daar een ster.
31-01-2020, Een eekhoorn loopt over een boomstam, springt naar een andere tak en verdwijnt uit het zicht. Ik ben net wakker en staar naar buiten, de wolken zijn verdwenen en de zon schijnt in mijn gezicht. In mij heerst een warm en tevreden gevoel. Ik hoef niks, al zijn er wel wat subtiele hints. Want als je op ‘vakantie’ bent moet je wel de omgeving verkennen en ja ik ga straks naar buiten, maar nu even niet. In de Slow Cabin lag ook het boek: “opgeruimd!”, over opruimen dus, moraal van het verhaal, van wat ik tot nu toe las, in één keer alles weggooien of een vaste plaats geven (ontspullen dus). Ik maak meteen even een bruggetje naar mijn hoofd, want die kan soms ook wel een opruimbeurt gebruiken. En daarom nu ook tijd voor ontspanning en reflectie. Heel streng ben ik ook weer niet, dus ik lees en schrijf wel.
Vanmiddag heb ik even een rondje gelopen door de omgeving, daarna veel gelezen en aantekeningen gemaakt uit het boek ‘opgeruimd’. Als ik thuis ben heb ik weer een nieuw project, veel weg gooien en ordenen. Het is heerlijk om zo offline te zijn, ik roep het vaker, maar ook thuis zou ik dit vaker kunnen doen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn lichaam had overigens niet heel veel energie vandaag, en daarnaast kwam er ook nog eens een hoofdpijn opsteken en t eczeem (waar ik al wat langer last van heb) jeukte ook weer lekker.
Ja mijn lichaam is ook maar een lichaam, ik had de afgelopen weken wel vaker wat mindere momenten. Zo was ik vorige week vrijdag ziek, precies op het moment dat het Nibana festival op het programma stond. Op t (meerdaagse) festival heb ik dus ook wat extra rust genomen, waardoor ik niet 100% heb kunnen genieten van het festival. Al was mijn ziek zijn niet het enigste, ik kwam thema’s tegen die ik lastig vind en wel vaker tegenkom op festivals. Thema’s die hoofdzakelijk rond het verbinding maken liggen. Zonder structuur vind ik t lastig om uit te reiken, terwijl ik daar wel behoefte aan heb. Bij anderen mensen zie ik dat t wel lukt, mensen in knuffels, in gesprek, samen dansend of wat dan ook.. Het is niet altijd even makkelijk. Ik zeg niet dat ik dat nooit heb maar ik zou t wel vaker willen.
Soms is het ook heerlijk om alleen te zijn en dat is iets wat ik ook altijd wel nodig heb. Ik merk t met dansen weleens, als ik dans met een ander kan dat heel fijn zijn (!!!), maar ook verwachtingen, belemmeringen of “wat nu te doen – gedachten” kunnen op de loer liggen. Natuurlijk wisselt het in het moment en per persoon, maar ik vind het vervolgens heerlijk om weer op mijzelf te dansen.
30-01-2020 – Ochtend, Vanuit bed zag ik de prachtige ochtendlucht, zoveel ramen hebben is heel erg fijn in zo’n omgeving. De natuur komt heel dichtbij. Ondertussen brand de kachel alweer alweer, het is wel een kunst om de temperatuur te sturen, gister heb ik hem meerdere keren uit laten gaan, het werd gewoon te warm. Gisteravond zette ik zelfs meerdere keren de deur even wagenwijd open voor wat frisse lucht. En in Bed was het vervolgens nog te warm, want woonkamer temperatuur, en ik hou juist van een frisse slaapkamer, Hashtag tiny Hous live. Nog een dingetje: In de keuken heb ik als grote eter wel behoefte aan grotere pannen (en fornuis). Gisteravond heb ik de pastasaus in 2 verschillende pannetjes bereid en vervolgens in de pan met pasta weer bij elkaar gevoegd. Voor de rest blijft het Tiny House principe me wel aanspreken.
Gisteravond heb ik een tijdje gemediteerd (heel kort), ademwerk (kort) en zelfmassage (best lang, incl. niks doen) gedaan. Heel chill en slow allemaal, voor de diehard workout/recht op zittende meditatie had ik geen motivatie om t lang vol te houden. Zeker mediteren blijf ik lastig vinden.
Vervolgens ging ik even checken op mijn mobiel hoe laat ik vandaag de terugreis ging beginnen, daarna kon ik de verleiding niet weerstaan om de socials te checken, niet echt het plan, maar toch fijn om te lezen wat er voor opmerkingen op mijn post (die ik voor de “stilte” online zette) waren binnengekomen. Vervolgens kwam er meer afleiding dmv wat filmpjes, het mocht wel even (toch wel een uur gekeken denk ik ?). Voldaan zonder enige schaamte dook ik het bed in.
Nu de volgende dag ben ik weer geheel offline, de mobiel gaat pas weer aan in de trein. De zon stijgt aan de hemel, ik voel me tevreden. Het was kort en krachtig maar precies goed. Misschien niet zo stil (in al haar facetten) als ik vooraf had verwacht, maar t is goed zo. Nu naar huis, daar nog wat rustig aan doen (en beginnen met opruimen??) Zaterdag Play-Feest! en volgende week weer aan het werk (3 dagen). De lente komt dichterbij, maar ik doe t voorlopig nog rustig aan.
