Zomerdrukte.. En de rest dan

Juli, het is zomer en het hoogseizoen is in volle gang, lange dagen op het land. Het  is altijd mooi om te zien dat rond deze tijd de werkzaamheden een beetje verschuiven, waar onkruidbestrijding in mei en juni nog het meeste werk vragen kantelt dat nu naar meer en diverse oogst werkzaamheden. De pompoenen staan dicht en daar heb ik tot september geen werk meer aan, maar de komkommers worden dagelijks geplukt en ook voor het dieven en indraaien worden er wekelijks enkele uren doorgebracht in de kas. In de fijne tuinbouw met een continue afzet door het jaar heen ben je echter nog steeds ook aan het planten, schoffelen en aan het zaaien. Maar er is meer, veel meer dan dat…

Soms kijk ik tevreden rond op de tuin als alles er acceptabel bij staat na wat lange dagen op het land, een andere keer zie ik nog tientallen klussen liggen en vraag ik mijzelf af wat wanneer moet gaan gebeuren. Het werk is nooit klaar, toch moet er ook gerust worden, de energie is niet oneindig en ook de tuinder heeft tijd voor zichzelf nodig. Soms lukt het mij om eens op tijd te stoppen en mijn batterij op te laden door achterover op de bank te chillen. Maar “niksen” is ook een kunst, aan de gang blijven is misschien soms makkelijker, als het energielevel laag is vraag ik me af, waar heb ik nu zin in, wat ga ik met m’n avond doen. Soms verdrink ik in mijn telefoon en ben ik doelloos aan het scrollen op de “sociale” media: zie ik bijvoorbeeld video’s van boeren die met hun trekkers over snelwegen rijden waarbij ik dan soms denk, waar halen ze de tijd vandaan? Maar ik heb ook zeker een beetje begrip voor de boeren, de overheid scheert alles over een kam en bedrijven (ook biologisch) worden hun bestaansrecht ontnomen. Ja er moet misschien wat gebeuren, maar op dit moment heb ik er geen vertrouwen in dat de overheid het juiste pad inslaat. Het gebruik van geweld keur ik af, door welke partij dan ook. Het landbouwlandschap in Nederland mag best veranderen, maar we zullen de boeren altijd nodig hebben, liever meer boeren dan minder. Het is een ingewikkelde kwestie maar op dit moment wordt er vooral veel paniekvoetbal gespeeld, angst gezaaid en zijn er alleen maar verliezers.

Het voelt fijn om weer eens “in de pen te kruipen”, mijn laatste schrijfsel is alweer van een tijdje geleden. De inspiratie of energie ontbreekt nog weleens om iets te creëren en dat vind ik eigenlijk best jammer. Ik kan best streng tegen mezelf zijn en vind dat ik eigenlijk meer mag schrijven, hup schudt er nog een groente verhaal uit, hup ga eens mediteren, hup vind een vriendin, hup manifesteer…. Tegelijkertijd mag ik ook vertrouwen dat alles op zijn tijd komt en dat er zo een nieuwe creatie uit mij vloeit.  Ik mag lief zijn voor mezelf en mezelf de tijd gunnen.  Dit betekent overigens niet dat ik persé elke dag 12 uur hoef te werken. 

De balans tussen werk en privé blijft soms een uitdaging maar ik ben er mee bezig, word me er steeds bewuster van en dat is een goed teken. Komende werkweek naast alle reguliere werkzaamheden ook het foodfestival voorbereiden, Zondag 10 jul staan de poorten van tuin de es wagenwijd open, naast het bewonderen van de mooie tuin vol groenten ook veel andere leuke dingen te beleven, kom vooral langs zou ik zeggen! (Info vind je hier)