Week 8: Soppend het voorjaar in.

Wanneer ik knijp in het boletje zand loopt het water er net niet uit, maar zompig is het zeker. Als ik mijn hand verder in de grond duw dan hoor ik het zuigende geluid. Ik kan bijna potten gaan bakken. Ondanks dat hier in de kas geen directe regen valt, en de beregening al maanden niet heeft gelopen is het toch nat. Van buiten, van onderen heeft het water zich de oude kas binnengedrongen en zo kwam ik afgelopen week tot het dilemma, hoe de grond klaar te leggen. Het voorjaar stond namelijk al op de deur te bonzen. De weergoden kunnen dat dan wel negeren en voor de zoveelste keer de hemelsluizen weer openen. In de werkkas is toch echt een pallet vol met vers nieuw plantgoed gearriveerd. De venkel nog sprieterig maar al wel wat lengte, de paksoi fragiel maar duidelijk herkenbaar en kropsla heel zacht….

Binnen is het droog ik bedoel het regent daar niet, soppen kun je er nog steeds soms. A fijn, daar staan dus de eerste rijen planten netjes in driehoeksverband in de grond. Het begin van een nieuw groei seizoen is daar, of beter gezegd hier. Ik betrap mezelf op bepaald woordgebruik waar ik mee wil spelen, ik schrijf voor het eerst sinds tijden weer eens en dan ben je soms extra alert. Want waar ik daar typte, bedacht ik hier. En toen ik dat beter wilde zeggen, dacht ik: ‘ ik weet niet of het beter is’ maar het is in ieder geval wel anders gezegd.

Hier… dit moment, een moment uniek is zijn soort, en nu weer een ander moment. Nu dit moment keert nooit meer terug, of zoals Stefan Stasse zou zeggen: dit is de laatste 22 februari 2024 ooit, deze dag keert nooit meer terug. Ik kan wel eens de neiging hebben om veel vooruit te kijken, te veel bij “daar” te zijn. Maar hier is waar het gebeurt.  Ik kan me zorgen gaan lopen maken over dat het buiten nog steeds zo nat is, dat het voorjaar buiten voorlopig kwa landwerk nog niet kan losbarsten. De weerberichten geven mij daarin nog niet bijster veel hoop in. Maar dat zijn zorgen voor later. Nu is het hier en hier in de kas staat de eerste planten in de regels te stralen. Water geven is nog niet nodig voorlopig.

Dit weekend ga ik mijzelf ook weer even water geven, even mezelf oppoetsen, opschudden en voeding geven. Even een driedaagse retraite om de zinnen te verzetten. Laat de zon maar schijnen en de lente beginnen, dan ben ik er klaar voor.