The big break is hier.

Het begon in een prachtige groep. Dansend met Ottermeerzand tussen mijn tenen, als “Jack Sparrow” op avontuur balancerend op grens tussen droog en nat. Zigzaggend op muzikale klanken door de groep heen bewegen, helemaal natural high en dan weer enigszins conscious flirttend op de dansvloer.
Rond het vuur tot verstilling komen met prachtige samenzang, we zongen “het” niet.. maar “ik kreeg die lach niet van mijn gezicht”. Zo verbonden samen, een warme knuffel en hup stralend naar bed.
En ja soms voelde ik me ook even alleen, vele “onbekende” zielen om mij heen, die elkaar allemaal lijken te kennen. Maar het is een moment opname die iedereen kent, dat kunnen delen verbindt. Allemaal patronen, triggers, spiegels en allemaal heel menselijk…

Dus zingen we de hele avond weer door met elkaar: oh wat een feest, krachtige muziek, prachtige stemmen…. Het had uren langer mogen doorgaan.
En dat alles op een plek dat zo veel levendigheid ademt. Zo schoon: etend onder de passiebloemen, lopend tussen de lei-peren en zwemmend tussen de meerkoeten in t meer. Genieten van de zon die volop scheen: hoog aan de hemel en in vele ogen.

En nu de eerste dagen thuis tijdens mijn ‘big break’ na het @alivenessfestival landen in t bos, landen in t leven zonder werk verplichtingen. Tijd om tot mezelf te komen, uit te rusten andere dingen op te pakken.
Ja het is even wennen en fijn tegelijkertijd. Niks doen is niet altijd mijn sterkste kant. Afleiding ligt om de hoek, probeer m’n schermtijd te beperken maar soms zit ik er toch aan “vast geplakt”. Maar ook gewoon lekker niksen op de bank, ik heb er aan geproefd, de rust is welkom. Maar wat wordt nu mijn ritme, wat brengt deze dag.

Overgave:
wat gaan deze maanden me brengen. Mooie festivals en vakanties zeker! En wat dan tussendoor?

Druk:
er moet een uitkomst zijn, eruit halen wat er in zit. Verhalen en blogs schrijven, mezelf laten zien.

Onderzoek:
wat is mijn ware potentie, hoe kan ik mij verder ontwikkelen. Hoe mag ik meer mijn hart volgen, mijn gevoel toelaten.

Vertrouwen:
Het gaat zoals het gaat en alles heeft een reden

Bewegen:
Eropuit de natuur in, te voet of per fiets. Kort of lang, voor wat hoogtemeters ben ik niet bang.

Uitreiken:
Want ik hoef en wil het niet alleen doen. Dus wees de komende tijd vrij om met me contact op te nemen om te verbinden, samen te zijn, te zingen, te knuffelen en op onderzoek te gaan. Dan zal ik dat ook doen.

The big break (een titel bedacht door m’n zusje) is hier. Ik zal proberen daar met volle aandacht bij te blijven. Maar ik moet helemaal niks.

* dit verhaal is een goed voorbeeld van het komt zoals t komt, gisteravond ging ik er voor zitten en t kwam niet. Nu wou ik gaan fietsen, heb mijn helm nog net niet op en komt het eruit, maar nu dus gas erop🚴🏻‍♂️! *