Nog 1 bocht naar Rechts

De duistere krachten weten dat ze uiteindelijk zullen verliezen, als noodkreet voeren ze de frequentie van nutteloze aanslagen op, om de veranderingen te vertragen

De Gans

Daar vliegen ze dan samen richting het zuiden. Gik gak en gei voorop, de rest volgt moeiteloos in formatie. Ik voel mijn vleugels die me dragen, met elke slag voel ik me sterk en gefocust. Ik ben een Gans op reis….

Het glooiende Limburgse landschap glijd onder mij door. Akkers worden ingezaaid met graan en daarnaast worden er nog bieten en aardappelen gerooid. Verschillende wegen kronkelen langs de akkers over de heuvels, de mensen daar beneden kunnen niet vliegen, zij bewegen zich lopend of rijdend op tal van verschillende voertuigen. Langs 1 van de wegen staat een fiets geparkeerd. Een jongeman zit tegen een boom te genieten van de zon. Hij kijkt ons na en pakt zijn fiets om zijn rit te voorzetten.

De boom

Het is herfst, de bladeren voelen al niet heel fit meer, de frisse zomerkleur is verdwenen. Het is een tijd om te gaan loslaten, de energie voor volgend jaar is grotendeels al opgeslagen nu kan ik dit jaar ook gaan loslaten. Het uitzicht hier bovenop de Fromberg is prachtig. Aan de ene kant een klein stukje omhoog, aan de andere kant naar beneden tussen de wijnranken door. Aan de voet van mijn stam een t-splitsing waar verkeer in verschillende vormen overheen raast. Nu komt daar weer een fietser aan met de wind in de rug, kleine afdeling voordat de laatste helling mag worden beklommen. Nog 1 bocht naar rechts…

De fietser

Ai dat ging snel. “Gaat het” 2 wielrenners staan over me heen gebogen “blijf maar even liggen, niet opstaan”. Ik lig op mijn rug met m’n fiets nog half tussen mijn benen. Als een reflex na de val ben ik in een iets comfortabeler positie gaan liggen. Al weet ik niet eens hoe erg mijn verwondingen zijn. “Ja je hebt een flinke jaap bij je wenkbrauw en je lip, bloed wel een beetje”

Ik krijg papier aangereikt om t een beetje te deppen. Op mijn handen zie ik schaafwonden en mijn rechterpink doet zeer. Met mijn tong voel ik dat een voortand anders aanvoelt. De schrik zit nog in mijn lijf maar als ik opsta kan ik gewoon stevig op mijn benen staan. Ik ben niet duizelig en zie scherp.

Pas later als de andere mensen bij weg zijn, er was me nog een lift aangeboden maar nee ik red me wel, en ik ga zitten op een bankje voel ik wat misselijkheid, ontlading, van de spanning opkomen maar dat trekt weer weg. Op de fiets daal ik weer af richting Valkenburg, daar stort ik op een bed in een hotel en wordt ik later opgehaald. Ik had me een andere vakantie voorgesteld…

Uiteindelijk zal ik (Rick) een week later geopereerd worden aan een gebroken pink, heb ik 1 afgebroken voortand, een lichte hersenschudding en diverse schaafwonden. Het herstel hiervan zit ik op moment van publicatie nog volop in, bestaande uit pijn, rust en herstel.