Gegijzeld

Het licht schijnt omhoog in een verder enigszins donkere kamer, steeds weer verschillende kleuren vullen de ruimte. In mijn hand de appel, die zonder de vitamine. Ik dacht dat ik alleen even ging kijken of iemand mij en bericht had gestuurd, maar checkte vervolgens ook al mijn andere notificaties. Toen ik daar mee klaar was checkte ik verschillende timeline’s en belande ik uiteindelijk in filmpjes met slippende trekkers:, grappige cabaret momenten, nutteloze dansjes, weer een nieuw weermodel, een grappenmaker op gitaar, een emotioneel filmpje over dementie,
Nog meer blubberen op de akker,
Een valpartij door de sneeuw, arme stakker.
Waarom ik deze advertentie zie snap ik ook niet,
Lekker muziekje met een zingende hamster.

Oké genoeg.. de tijd gaat gewoon door, en hoewel ik net zo af en toe moest lachen, swingde op wat fijne muziek. Dit tijdverdrijf voelt niet heel vervullend. Het is wonderbaarlijk hoe zon’n klein apparaat je in je greep kan houden. Toegegeven dat het ook heel verbindend kan werken en er handige tools opzitten, vervloek ik het ding ook regelmatig. En het is allemaal de bedoeling, dat ik en met mij een steeds groter deel van de samenleving “verslaafd” de reels, stories en weet ik wat nog meer tot zich nemen is de bedoeling van de ontwerper. Social media zou soms misschien beter aSocial-media genoemd kunnen noemen, en big-tech lacht in zijn vuistje, de ontwerpers hebben het zo gemaakt dat het wegleggen van het device niet makkelijk gaat. “we willen meer”

Het is misschien hard om te zeggen, maar in zekere zin zijn we allemaal verslaafd. Ook ik. Als ik berichten hoor over de struggle van mobieltjes op scholen, wat ben ik dan blij dat ik in die tijd nog geen mobieltje, of wat voor vorm van social media had. En ook nu in de tegenwoordige tijd vind ik het heerlijk om overal de “stekker” uit te trekken, offline tijd te hebben. Zeker als ik bijvoorbeeld op een Play! festival ben met vele fijne mensen bij elkaar, dan gaat mijn telefoon uit en denk ik er niet eens aan. Thuis als ik alleen ben vind ik dat een stuk lastiger. Dan is dat platte apparaat afleiding nummer één, een uitvlucht voor huishoudelijke taken en een vluchtweg voor verveling of eenzaamheid. Een uitweg voor het magische wat wij zijn, de mens! onze goddelijkheid, creatie-kracht, liefde en weet ik veel hoeveel meer wonderen er in ons verscholen gaat. Het is ook dat besef, wat heb ik in hemelsnaam gedaan de afgelopen minuuuuuten, dat indaalt als ik “wakker wordt” en mijn telefoon definitief opzij leg. De verbinding met mijzelf is een stuk zwakker geworden.

Maar daarnaast is het wereldwijde web ook een manier om te verbinden, mits je het goed inzet en niet wordt afgeleid. Het is de plek waar je nieuwe offline events tegenkomt (zo zong ik deze week mantra’s, deed ik ecstatic dance en was ik aanwezig in het Knuffelcafe), je bij iemand je verhaal kan delen, op de hoogte blijft van het nieuws wat jij interessant vind, kunt genieten van muziek en je eigen creatieve creaties (met een boodschap) kan delen. Er zijn genoeg parels, maar nog steeds: de echte parels liggen hierbuiten. Een echt paar ogen die je even kunt aankijken en een warme knuffel van een vriend (of onbekende). Een haperende wifi verbinding is vervelend, maar de verbinding met je eigen binnen wereld, die mag toch niet verstoord raken.

Als je zoals ik alleen woont dat is de online wereld de toegangspoort naar echte verbinding met de ander, maar hebben we daar nog tijd voor, zijn we te druk of te afgeleid. Daar ga ik binnenkort nog eens verder over schrijven.

En ik ben ook benieuwd naar jou verhaal: Hoe zet jij voor jezelf grenzen aan het gebruik, de verslaving aan het apparaat. Hoe beschrijf jij je verhouding met je rechthoekige vriend? Wil jij ook minder?
Soms ben ik misschien ook streng voor mezelf, soms is het ook lekker om even weg te kwijnen in een film of serie, en is het heel leerzaam om bepaalde filmpjes te kijken. Maar alles met mate, en daarom gun ik mijzelf en ook jou wat meer offline tijd, en dat is makkelijker dan gezegd dan gedaan.

Dadelijk als ik dit bericht heb gepubliceerd en heb gedeeld, mijn computer even links laat liggen, komt er toch weer een moment dat ik naar het apparaat wordt getrokken: zou mijn bericht al zijn gelezen?…