En nou is het afgelopen!

Zondagavond 29 september, ik zit in mijn woonkamer achter mijn laptop klaar om een stukje te schrijven. Morgenvroeg gaat de wekker weer om 7 uur, morgen ga ik weer aan het werk, de sabbatical zit erop. 3 maanden heb ik niet gewerkt, en dat lijkt lang, is misschien ook wel lang, maar het is ook voorbij gevlogen. Dit weekend heb ik mijn “Big Break” afgesloten op het play festival, 2 dagen samen met fijne mensen ergens in Drenthe. Vanmiddag zat ik in de zon, oh die fijne warme zon die ik deze maanden op vele verschillende plekken op mijn huid heb voelen schijnen. De zon waarin ik gewoon achteroverleunend kon genieten, ik hoefde niks.

De afgelopen maanden ben ik op pad geweest, ik was op het Alivenessfestival, Avani-zomer-retreat, totaal 3 (verschillende) weken op de Play vakantie in Frankrijk, Het grote fijne festival, Wandelen in Portugal en 1 dagje Healing garden. Ik zat op de fiets, in Nederland, België en Frankrijk. Er waren dagen dat ik mij omringden met fijne mensen, vrienden en familie (waarvan het jongste lid nu een maand oud is). Er waren dagen dat ik helemaal alleen was, thuis of elders, soms genoot ik daarvan, soms vond ik het ingewikkeld.

Ik genoot van de vrijheid, waar heb ik vandaag zin in, wat ga ik doen? Even een fietstocht maken, gewoon lekker een boek lezen of genieten van de naderende onweerswolken. Spontane dingen waar ik alle ruimte voor had, EK voetbal kijken met playmensen, bbq’en met familie, op bezoek bij vrienden en mijn verjaardag vieren thuis. En ja ik was soms ook streng voor mezelf, als ik weer eens niks had gedaan, als ik me verveelde… want nee dat mag niet. Overgave was wat daarin soms nodig was, en soms lukte dat en soms ook helemaal niet. Het is interessant hoe dat gaat in een leven zonder vast ritme.

Als ik terugblader door mijn agenda, is er ook veel leeg, of had ik misschien wel meer invulling verwacht. Ik had verwacht wat nieuwe groenteverhalen te schrijven, ik had verwacht meer fietsritten te maken en ik had verwacht dat ik hier thuis nog wat klussen had gedaan. Maar die niet gedane dingen, daar voel ik geen strengheid naartoe, het was goed. Ik ben dankbaar voor al de dingen die ik wel heb gedaan. Dankbaar voor de ruimte die ik mijzelf kado heb gedaan.

Ik krijg de laatste weken weleens de vraag: welke lessen of zaken neem je mee uit deze periode. Ik denk dan hard na, en zeg de dingen die ik hierboven al schreef, wat voor kado het is om die vrijheid te hebben, niet elke dag weer keihard te hoeven werken. En ja soms heb ik het werken ook wel gemist, het mooie vak dat ik uitoefen, de groenten en vooral ook de gezellige mensen op de werkvloer. Ik ga morgen vol goede moed ook weer naar Tuin de Es, benieuwd en nieuwsgierig hoe de tuin erbij ligt, hoe de zomer is geweest en welke lessen hebben ze daar geleerd zonder mij. En ik ben ook benieuwd hoe ik het weer ga ervaren, 5 dagen in de week werken. Zit ik zo weer in mijn “oude” ritme, pak ik oude patronen zo weer op of ga ik het ineens anders ervaren. Misschien dat bepaalde lessen van mijn sabbatical wel neer gaan dalen als ik weer volop aan de slag ben, terugkijk op deze vrije maanden.

En sowieso het onderzoek gaat altijd door, ik blijf mij ontwikkelen en ga op onderzoek uit. Ik ben trots dankbaar en blij dat ik mijzelf deze maanden heb gegund. En met een klein vleugje weemoed sta ik morgen gewoon weer met mijn klompen in het zand.