2021
Het jaar is alweer bijna om, het is toch weer erg snel gegaan. De sneeuw van Februari zie ik nog zo voor me, de zomerzon voel ik zo weer op mijn huid. En al waren er momenten dat de tijd kroop, zo alles bij elkaar is 2021 voorbij gevlogen. De tijd staat nooit stil, al kent elke dag evenveel minuten, leven we allemaal onder de zelfde zon, voor niemand is een jaar hetzelfde. Mijn jaar is anders dan die van jou als lezer van deze blog. Al is het decor voor veel mensen het zelfde, het verhaal is voor iedereen anders. Dit is mijn verhaal over 2021, althans een deel daarvan:
Als in januari t werk voor mij stil ligt, doet de wereld mee, de zoveelste lockdown zorgt ervoor dat mijn agenda deze maand erg leeg is. In één van de eerste dagen van het jaar doe ik een thuisretraite en ben ik 3 dagen stil, ik mediteer, maak muziek en ik schrijf. Dit is ook het moment waarop ik een ingeving krijg en begin met het schrijven van groenteverhalen, door het jaar heen schrijf ik er heel wat en staat de teller nu op ongeveer 16 verhalen. In die zelfde maand leer ik ook dat ik het mijzelf niet te moeilijk hoef te maken, niet te streng hoef te zijn op mijzelf: “wat als het geen moeite kost”, ik hou van de zin, niet dat ik m altijd direct kan omarmen, maar toch het voelt als een prettig idee.
In Februari was het koud, 1 week lang leefde ik in een witte wereld. Op de avond dat de eerste sneeuwvlokken vielen danste ik op het terras en maakte een mini sneeuwpop. De volgende ochtend ging ik voor zonsopkomst op pad en maakte een lange wandeling door het bos, verse sneeuw werd op de plaat vastgelegd. Een paar dagen later werden daarbij ook schaatsende mensen gefotografeerd. Schaatsen wat overigens aan mij niet besteed is, echter toen de straten zich ook manifesteerden als schaatsbanen moest ik er ook aangelopen en gleed ik met fiets en al de baan over. Heel fijn en mooi die winter, maar een keer is het klaar. Daar dachten de weergoden anders over want begin april sneeuwde het opnieuw en echt warm wou het niet worden.
Begin dit jaar liep de Mastermind nog, een traject van een flink aantal maanden dat in het najaar van 2020 al was begonnen. Waar het in de winter tijd was voor niks en stilte, werd het in het voorjaar tijd om zaadjes te gaan planten. Ik dook in mijn Human Design, leerde dat ik een ego manifestor ben, ik ben hier op aarde om dingen neer te zetten, te initiëren, dingen die ik leuk vind. Het was even wennen, en ik weet heel veel dingen nog steeds niet, maar dat komt nog wel. In de tussentijd ontvouwden zich toch het een en ander. Op het moment dat ik mijn huis uit moest, kwam er even later een prachtig nieuwe plek voor mij op mijn pad, waar ik nu met heel veel plezier woon. Ik reikte uit, dat werd op zijn tijd beantwoord, mooie verbindingen ontstonden, en andere werden weer losgelaten. Ja pijn en verdriet waren ook zeker aanwezig dit jaar, maar dat kunnen voelen, ook daar ben ik dankbaar voor.
Ook in tijden dat het lastig was kwam ik samen met mensen, in een boomgaard zittend bij het vuur, op een boerderij dansend op de zolder, in het water zwemmend in m’n blootje, zingend in een cirkel, knuffelend op een bank en op t werk tussen al die mooie groenten. Soms zou ik nog wel vaker onder de mensen willen zijn, maar ik ben dankbaar voor de mensen die ik om me heen heb. Mensen bij wie ik mijn verhaal kwijt kan, de diepte in kan gaan en een luisterend oor.
De zomer was een zomer die eigenlijk niet te vergelijken was met de vorige, het aantal beregeningsuren was stukken minder. Door het koude voorjaar kwam t allemaal laat op gang, maar toen t ging groeien kwam uiteindelijk alles tegelijk (en dat wil je eigenlijk niet). Druk is het altijd, genoeg te doen, op tijd stoppen is soms een kunst. Hollen en vliegen, geen tijd om stil te staan. Maar ook in drukke tijden is niksen nodig, toen ik dat te weinig deed merkte ik dat meteen.
Dit najaar deed ik een traject lichaamswerk, ik zakte meer in mijn lijf. Ontdekte dat ik nog veel meer wil leven, maar dat daarvoor ook bepaalde dingen, trauma’s, blokkades losgelaten willen worden. En dat kost tijd, er zijn nog genoeg dingen die in mij onderzocht willen worden. Ik ben trots op welke stappen ik zet, meer voelen en dicht bij mezelf blijven, het levert soms moeilijke keuze’s op. Maar ik laat mijzelf niet in de steek, ik sta ergens voor en daar blijf ik bij. Ik blijf mijzelf ontwikkelen op allerlei vlakken, zou ik het concreet moeten opsommen dan zou ik het lastig vinden om alles te benoemen, maar ik weet ik beweeg, flow de juiste kant op.
Jouw 2021 was misschien wel een heel ander jaar, en dat is oké. Als je de jaaroverzichten deze dagen van de nieuwszenders zult zien (tip: ik zou er gewoon niet naar kijken) is er veel ellende en angst, maar weet dat er ook heel veel liefde en hoop is, overal en altijd.
Ik wens iedereen een prachtig mooi nieuw jaar toe,
Liefs, Rick Sloot
blijf in beweging, zet je stappen vooruit..
of soms juist even terug.
Wees maar even stil, luister en voel,
Leef! (ook in 2022)
